Με την Καγκελάριο κυρία Μέρκελ είχαμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε δύο από τα πιο σοβαρά προβλήματα που απασχολούν αυτή τη στιγμή όχι μόνο την Ελλάδα και τη Γερμανία, αλλά την Ευρώπη γενικότερα.
Το πρώτο σχετίζεται αμέσως με μας: Είναι το θέμα της εφαρμογής του τρίτου προγράμματος. Εκεί επανέλαβα αυτό το οποίο λέμε σε όλους τους τόνους: Ότι η Ελλάδα θα εκπληρώσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της, αλλά και οι Εταίροι πρέπει να εκπληρώσουν τις δικές τους υποχρεώσεις. Συγκεκριμένα, μετά την αξιολόγηση, η οποία πρέπει να τελειώσει το συντομότερο δυνατό, για να μην υπάρξει πρόβλημα με τις ήδη διαφαινόμενες αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, είναι ανάγκη να γίνει αμέσως συζήτηση για το ελληνικό χρέος, όχι κούρεμα, κάτι το οποίο δεν είναι εφικτό, με βάση τους κανόνες του ευρωπαϊκού δικαίου, αλλά με άλλες μεθόδους, οι οποίες οδηγούν σε ελάφρυνση. Πράγμα το οποίο έχουν αποδεχθεί και οι Εταίροι μας. Και επίσης, να υπάρξουν – αν χρειασθεί – κατά την εφαρμογή του προγράμματος διορθώσεις, σε σημεία τα οποία αποδεδειγμένα, αφού συμφωνήσουμε από κοινού, είναι εσφαλμένα.
Δεύτερο ζήτημα είναι το Προσφυγικό, ζήτημα υπόστασης για την ίδια την Ευρώπη. Ξέρουμε όλοι ότι το κέντρο βάρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης αυτή τη στιγμή, δεν είναι το νόμισμα, αλλά ο Άνθρωπος. Και αυτό το ανέδειξε η προσφυγική κρίση. Τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, τα τρομοκρατικά χτυπήματα, όλα αυτά τα οποία αφυπνίζουν την Ευρώπη γενικότερα και – επιτέλους – την οδηγούν να γυρίσει στις ρίζες της, που είναι ο Άνθρωπος, η Δημοκρατία και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Εκεί κατέστη σαφές ότι όλοι οι λαοί της Ευρώπης, χωρίς φοβικά σύνδρομα, πρέπει να εκπληρώσουν το χρέος τους απέναντι στους πρόσφυγες, στους πραγματικούς πρόσφυγες. Και βεβαίως, να εργασθούμε όλοι από κοινού για να τελειώσει ο πόλεμος, που είναι η ρίζα του κακού. Γιατί αν δεν τελειώσει ο πόλεμος στη Συρία, από εκεί και πέρα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί το ζήτημα αυτό.
Περαιτέρω, κατέστη σαφές ότι και η Τουρκία η οποία ορθώς, βεβαίως, αυτή τη στιγμή έχει εμπλακεί στην όλη διαχείριση του προβλήματος, πρέπει να εκπληρώσει τις δικές της υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που αφορούν και τον έλεγχο των ροών και, κυρίως, το ζήτημα των παράνομων οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι φεύγουν από την Τουρκία με τη συνεργασία των τουρκικών αρχών για να έρθουν στην Ευρώπη. Εκεί η Τουρκία πρέπει να κάνει το χρέος της και οπωσδήποτε πρέπει να ενεργοποιηθούν οι συμφωνίες επανεισδοχής και να γυρίσουν πίσω εκείνοι που δεν δικαιούνται να βρίσκονται στην Ευρώπη.
Στο θέμα της τρομοκρατίας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα σε ό,τι αφορά την συμφωνία όλων μας. Ότι δηλαδή πρέπει να είμαστε αμείλικτοι απέναντι στους τρομοκράτες, οι οποίοι διαπράττουν εγκλήματα πολέμου. Δεν υπάρχει καμία απολύτως ανοχή. Αλλά άλλο τρομοκράτες, άλλο πρόσφυγες. Την διάκριση πρέπει να την κάνουμε. Αυτό είναι χρέος της Ευρώπης, χρέος του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πάνω σ΄αυτή τη βάση η Ελλάδα, όχι απλώς θα συνεργαστεί, θα πρωταγωνιστήσει εκπληρώνοντας τις δικές της υποχρεώσεις στο ακέραιο προς το Προσφυγικό. Όταν θα γίνει στα μέσα Φεβρουαρίου έλεγχος για το ποιος εκπληρώνει τις δικές του υποχρεώσεις, η Ελλάδα θα είναι έτοιμη ως προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της.
Και βεβαίως, καταστήσαμε σαφές ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε εκείνοι οι οποίοι ζητούμε να υπάρχει συνεργασία με τον FRONTEX. Όμως θα πρέπει να γίνει αυτό πάνω στην εξής βάση: Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ΕΕ. Αλλά αυτά τα σύνορα καθορίζονται κυριάρχως από την Ελλάδα και επιπλέον η Ελλάδα είναι εκείνη που προσδιορίζει τους όρους, υπό τους οποίους θα υπάρχει και η συνεργασία με τον FRΟNTEX. Κοινές περιπολίες με την Τουρκία αποκλείονται. Ο Frontex βεβαίως ως ευρωπαϊκή ακτοφυλακή αποτελεί μία σημαντική δύναμη για την περιφρούρηση των συνόρων, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με βάση την συνεργασία, η οποία θα πρέπει να διέπει όλους του Ευρωπαϊκούς Λαούς.
Κυρίως όμως, αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε και στο οποίο υπάρχει πλήρης συμφωνία και της Καγκελαρίου -και εδώ ο ρόλος της είναι κορυφαίος και πραγματικά αξίζει τον κόπο να την επαινέσει κανείς -είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν οι ευρωπαϊκοί λαοί να αντιμετωπίσουν το Προσφυγικό με φοβικά σύνδρομα, τα οποία δεν ταιριάζουν ούτε στον Πολιτισμό μας, ούτε στην Δημοκρατία μας. Κατόπιν τούτου είναι κοινή υπόθεση όλων μας αλλά με όρους Δημοκρατίας, με όρους Πολιτισμού, όπως ταιριάζει στην Ευρώπη.-