Συνηθίζω να λέω ότι αν αυτός ο Τόπος δεν έχει ζήσει ως τώρα κοινωνική έκρηξη, ύστερα από όλα όσα μας έχουν συμβεί, αυτά τα τελευταία χρόνια, τούτο οφείλεται πρώτον σε δύο θεσμούς που κρατάνε ακόμα: Την Εκκλησία και την Οικογένεια. Κι ύστερα σε μερικούς ανθρώπους που εκδηλώνουν μια δύναμη μέσα τους διά του εθελοντισμού, για να προσφέρουν αυτό που μπορούν. Συνδυάζουν το περίσσευμα ψυχής ακόμη και με την έλλειψη άρτου.

Ο Σύλλογός σας, αυτός ο εθελοντικός Σύλλογος ή αυτή η κοιτίδα και θερμοκοιτίδα ευαισθησίας, είναι ένα παράδειγμα από πολλά. Και εάν βρίσκομαι εδώ δεν είναι μόνο γιατί είμαι Μεσσήνιος, δεν είναι μόνο γιατί μεγαλώσαμε μαζί και περάσαμε μαζί από τα ίδια θρανία. Είναι κυρίως γιατί ήθελα να αναδείξω, μέσα από αυτό που εσείς κάνετε, εκείνο που κάνουνε και πολλοί άλλοι άνθρωποι, που δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα, είτε γιατί δεν το ξέρω είτε γιατί δεν έχω το χρόνο, να το αναδείξω.

Μέσα από εσάς λοιπόν και μέσα από σένα που με ξέρεις από τα παιδικά μας χρόνια, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας σε όλους εσάς, και να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη γιατί, δυστυχώς, η Πολιτεία μας δεν καταφέρνει αυτές τις στιγμές να στηρίξει το κοινωνικό Κράτος όπως θα έπρεπε. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να ξαναγυρίσουμε σε μέρες όπου το Κράτος θα κάνει την δουλειά του και εσείς θα μπορείτε να ασχοληθείτε με όλα εκείνα για το οποία σπουδάσατε και αγωνιστήκατε σε όλη σας την ζωή.

Ευχαριστώ πάρα πολύ και είναι εξαιρετική τιμή για μένα που βρίσκομαι μαζί σας.-