Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας αισθάνομαι, ταυτοχρόνως, μεγάλη την τύχη αλλά και βαρύ το χρέος που μου αναλογεί κατά την παράδοση του Κέντρου Πολιτισμού του «Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος» στο Ελληνικό Δημόσιο. Κι εξηγούμαι:
I. Με την ανεκτίμητης αξίας, υλικής και κυρίως πολιτισμικής, προσφορά του Κέντρου Πολιτισμού, το «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» συνεχίζει, επαξίως, την εμβληματική παράδοση των Μεγάλων Ευεργετών του Έθνους μας. Η προσφορά αυτή είναι τόσο περισσότερο σημαντική για την Ελλάδα, όσο της επιτρέπει σ’ αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, κατά την οποία χειμάζονται δεινώς ο Τόπος και ο Λαός μας, ν’ αποδείξει την εξής, ιστορικώς τεκμηριωμένη υπό όρους αδιατάρακτης διαχρονίας, πραγματικότητα: Η Ελλάδα πορεύεται μέσα στους αιώνες, δίνοντας τα φώτα της σ’ όλη την Ανθρωπότητα, ανεξαρτήτως από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που βιώνει. Γιατί η Ελλάδα είναι και θα είναι, πριν απ’ όλα, Πνεύμα και Πολιτισμός. Κι αυτό την καθιστά κοιτίδα και λίκνο του σύγχρονου Δυτικού Πολιτισμού. Δίχως την έμπνευση και τους συμβολισμούς της Ελλάδας, αυτός ο Πολιτισμός θα αλλοιωθεί, με όλες τις εντεύθεν, κυριολεκτικώς ανεπανόρθωτες για την Ανθρωπότητα, συνέπειες.
II. Πλην όμως η προαναφερόμενη μεγάλη εθνική κληρονομιά μας προκαθορίζει και τις διαστάσεις του χρέους μας ως προς την εφεξής διαχείριση του Κέντρου Πολιτισμού του «Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος». Το χρέος τούτο συνίσταται στο ότι το Ελληνικό Δημόσιο, ακριβώς λόγω της μεγάλης πολιτισμικής ακτινοβολίας του Κέντρου αυτού, οφείλει να αναδειχθεί αντάξιο και αξιόπιστο ως προς την πλήρη αξιοποίηση της προσφοράς του «Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος» κατά τον προορισμό της. Κάθε παράλειψη εκπλήρωσης του ως άνω χρέους συνιστά αθέτηση χρέους όχι μόνον έναντι των Δωρητών, αλλά και έναντι του Πολιτισμού γενικότερα.
Καταλήγω δίνοντάς σας την, οπωσδήποτε αυτονόητη, διαβεβαίωση: Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου δεσμεύομαι να πράξω ό,τι μου αναλογεί προς αυτή την κατεύθυνση.