Τιμούμε σήμερα, με αισθήματα Εθνικής Έξαρσης και Υπερηφάνειας, την 100η Επέτειο της Απελευθέρωσης της Ξάνθης, την 4η Οκτωβρίου 1919, ύστερα από διαδοχικές βάρβαρες κατοχές. Απελευθέρωση η οποία, πέραν των άλλων, αποτέλεσε την απαρχή της ενσωμάτωσης της Θράκης στον Εθνικό μας Κορμό. Η μεγάλη αυτή Επέτειος εκπέμπει πάντοτε πολύτιμα και πολυσήμαντα διδάγματα, ιστορικώς αμαχήτως τεκμηριωμένα, ιδίως δε τα εξής:
Πρώτον, το δίδαγμα της αυθεντικής Ελληνικότητας της Θράκης, της οποίας η αφετηρία χάνεται στα βάθη των αιώνων και την οποίαν ουδόλως αλλοίωσαν οι κατά τ’ ανωτέρω βάρβαρες κατοχές.
Και, δεύτερον, το δίδαγμα ότι εμείς, οι Έλληνες, υπό όρους αρραγούς ενότητας -όπως το πράττουμε άλλωστε για όλα τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια- είμαστε αποφασισμένοι και ανυποχώρητοι στο να υπερασπισθούμε, με βάση το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, στο διηνεκές και έναντι πάντων, την Ελληνικότητα της Θράκης, με πλήρη και υποδειγματικό σεβασμό των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των κατοίκων της, κατ’ εξοχήν δε με πλήρη και υποδειγματικό σεβασμό της Θρησκευτικής Ελευθερίας.
Και εδώ θέλω να τονίσω, μ’ έμφαση, ότι η τελευταία αυτή επισήμανση απευθύνεται πρωτίστως σ’ εκείνους, οι οποίοι παραχαράσσουν, αδιστάκτως, την ιστορία και την πραγματικότητα, δοθέντος μάλιστα ότι η πρότερη αλλά ακόμη και η τρέχουσα υποκριτική, καθ’ όλα, συμπεριφορά τους επιβάλλει να ζητήσουν συγγνώμη για την συνεχή και κατά συρροήν παραβίαση της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας, αντί να προβάλλουν προκλητικώς αβάσιμες και παράνομες αιτιάσεις.
Χρόνια Πολλά