Το Προσφυγικό ζήτημα, αυτή η μεγάλη τραγωδία αλλά και η μεγάλη πρόκληση της εποχής μας, για εμάς τους Έλληνες έχει διπλή, τουλάχιστον, ανάγνωση και διδαχή:

Πρώτον, ως Έλληνες διδάσκουμε και θα διδάσκουμε όσο διαρκεί η προσφυγική τραγωδία ότι, όποιες κι αν είναι οι επιπτώσεις της βαθειάς οικονομικής κρίσης στον Λαό μας, υπερασπιζόμαστε πάντα τις αρχές και τις αξίες μας όπως ταιριάζει στην καταγωγή μας και την κληρονομιά μας. Ακριβώς όπως οι πρόγονοί μας υπερασπίζονταν τους ικέτες. Και ας μην ξεχνάμε ότι η έννοια «ικέτης» είναι δημιούργημα του Ελληνικού Πολιτισμού.

Και, δεύτερον, μέσ’ απ’ αυτή την κληρονομιά υπερασπιζόμαστε και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας είμαστε αναπόσπαστο τμήμα, γνωρίζοντας ότι θεμέλιο του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος είναι κυρίως ο Άνθρωπος. Και, συνακόλουθα, αν αφήσουμε το φόβο και τα φοβικά σύνδρομα κάποιων – ευτυχώς μεμονωμένων – εταίρων μας να κυριαρχήσουν, τότε η κρίση Ανθρωπισμού θα υπονομεύσει τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πορεία προς την τελική ενοποίηση της.

Συγχαρητήρια γι αυτήν την Ημερίδα που επειδή γίνεται εδώ, στην ακριτική Φλώρινα, αποκτά έναν ιδιαίτερο συμβολισμό: Ότι για την υπεράσπιση του Ανθρώπου δεν υπάρχουν και δεν νοούνται σύνορα και, επιπλέον, ότι αν μια παγκοσμιοποίηση έχει ουσιαστικό νόημα δεν είναι η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, αλλά η παγκοσμιοποίηση του Ανθρωπισμού και της Δημοκρατίας.