Σημεία αντιφώνησης του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Προκόπιου Παυλόπουλου κατά την τελετή ανακήρυξής του σ’ επίτιμο δημότη του Δήμου Λαγκαδά


Κύριε Δήμαρχε,
Ο εξόχως τιμητικός τίτλος του Επίτιμου Δημότη του Δήμου Λαγκαδά, ο οποίος απονέμεται όχι βεβαίως στο πρόσωπό μου αλλά στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα με συνοδεύει εφεξής ως εθνικό χρέος υπηρέτησης, χωρίς κανένα συμβιβασμό, των παρακαταθηκών της εθνικής προσφοράς των κατοίκων του σ’ όλους τους αγώνες του Έθνους μας για Ελευθερία και Ανεξαρτησία. Σ’ αυτές τις λαμπρές πτυχές της Ιστορίας του Δήμου σας είναι αφιερωμένες οι σκέψεις που έπονται, τις οποίες επιτρέψατέ μου να εκθέσω συνοπτικώς.
I. Την Ιστορία του Λαγκαδά λαμπρύνουν ήδη οι αγώνες των κατοίκων του κατά την Επανάσταση του 1821 και κατά τον Μακεδονικό Αγώνα.
Α. Ξεκινώντας τις αναφορές μου από την Εθνεγερσία του 1821, οφείλω να υπογραμμίσω την ενεργό και πολύμορφη συμμετοχή των κατοίκων του Λαγκαδά σ’ αυτήν, με γνωστότερο αγωνιστή τον Σταύρο Τζανή, που πήρε μέρος σε πολλές μάχες στην νότια Ελλάδα. Δυστυχώς συνέπεια αυτής της γενναίας στάσης των Προγόνων σας υπήρξε, ως γνωστόν, η καταστροφή της Πόλης του Λαγκαδά με την ειδεχθή μορφή αντιποίνων.
Β. Αλλά και κατά τον ένδοξο Μακεδονικό Αγώνα, μεταξύ 1904-1908, ο οποίος προετοίμασε την οριστική ενσωμάτωση της Μακεδονίας μας στον Εθνικό μας Κορμό αλλά και υπερασπίσθηκε καθοριστικώς την Ελληνικότητά της, οι κάτοικοι του Λαγκαδά προσέφεραν πολλά, με επιφανέστερο Μακεδονομάχο τον ξακουστό οπλαρχηγό Χρήστο Δρεμλή.
II. Ερχόμενος στην διπλή Επέτειο που εορτάζουμε σήμερα, της απελευθέρωσης του Λαγκαδά από τους Τούρκους, το 1912, και από τους Γερμανούς, το 1944, επισημαίνω τ’ ακόλουθα:
Α. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, η στιγμή της πολυπόθητης ελευθερίας ήρθε και για τον Λαγκαδά. Στις 27 Οκτωβρίου 1912, ο καπετάν Γιάννης Ράμναλης, μια εμβληματική μορφή του Μακεδονικού Αγώνα, κατευθύνεται προς τον Λαγκαδά, όπου τυγχάνει ενθουσιώδους υποδοχής από τους κατοίκους του κι εγκαθιστά εκεί μια ομάδα ανδρών του. Προλαβαίνει έτσι τους Βούλγαρους από το να εισέλθουν εκείνοι πρώτοι στον Λαγκαδά. Δύο μέρες μετά, στις 29 Οκτωβρίου 1912, ο Λαγκαδάς εορτάζει την απελευθέρωσή του από τον τουρκικό ζυγό με πάνδημη δοξολογία στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής.
Β. Τριάντα δύο χρόνια αργότερα, στις 27 Οκτωβρίου του 1944, δηλαδή την ίδια σημαδιακή ημερομηνία, η νυχτερινή ησυχία του Λαγκαδά «θρυμματίζεται» από μια εκκωφαντική έκρηξη. Οι Γερμανοί, έχοντας υπογράψει στην Αθήνα το πρωτόκολλο αποχώρησης στις 12 Οκτωβρίου του 1944, εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Καθ’ οδόν, όμως, ανατινάσσουν την γέφυρα του Λαγκαδά. Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί ο εφιάλτης που είχαν ζήσει οι κάτοικοι του Λαγκαδά, μόλις τρεις μήνες πριν, την 1η Αυγούστου του 1944 όταν, ύστερα από μπλόκο, οι Γερμανοί συγκέντρωσαν όλους τους άνδρες άνω των 16 ετών στην κεντρική πλατεία του Λαγκαδά, μ’ αποτέλεσμα πολλοί απ’ αυτούς να φυλακισθούν και 8 αθώοι να χάσουν την ζωή τους. Ευτυχώς, όμως, χάρη στην συντριβή του Τρίτου Ράιχ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 28 Οκτωβρίου του 1944, την επομένη της ανατίναξης της γέφυρας του Λαγκαδά από τους Γερμανούς, οι κάτοικοί του πανηγύρισαν, και πάλι στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής, τα Ελευθέρια της Πόλης σας.
III. Με τις θυσίες των Προγόνων σας, όπως και τόσων άλλων Ελλήνων, οριστικοποιήθηκαν τα εδάφη και, κατά συνέπεια, τα σύνορα της σύγχρονης Ελλάδος, τα οποία αναγνωρίζονται και προστατεύονται οριστικώς και αμετακλήτως από τις σχετικές Διεθνείς Συνθήκες, οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του Διεθνούς Δικαίου. Η ανακίνηση λοιπόν από οποιαδήποτε πλευρά, έστω εμμέσως και υπαινικτικώς, ζητήματος αμφισβήτησης των συνόρων της Ελλάδας αποτελεί πράξη ανεύθυνη αλλά και επικίνδυνη που εκθέτει ανεπανόρθωτα, όσους την επιχειρούν, στο πλαίσιο της Διεθνούς Κοινότητας. Η συνειδητοποίηση του γεγονότος, μάλιστα, ότι τα σύνορα της Ελλάδος –όπως αυτά κυριάρχως ορίζονται από αυτήν- συνιστούν, κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο, και ευρωπαϊκά σύνορα, πρέπει να καθιστά έτι περαιτέρω προσεκτικούς όσους προβαίνουν σε τέτοιες δηλώσεις, δοθέντος ότι στρέφονται και εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κύριε Δήμαρχε,
Όπως ήδη τόνισα, οι ιστορικές παρακαταθήκες του Δήμου σας θα με συνοδεύουν εφεξής κατά την άσκηση των καθηκόντων μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, αποτελώντας γνώμονα και δείκτη πορείας όλων των ενεργειών μου. Άρα και των ενεργειών που αφορούν την υπεράσπιση τόσο της εδαφικής ακεραιότητας όσο και της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας, με βάση την Ιστορία, αλλά και το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, στο σύνολό τους. Εμείς, οι Έλληνες, έχουμε διαχρονικώς αποδείξει την σταθερή μας προσήλωση στην ειρήνη και την καλή γειτονία. Είμαστε όμως, ταυτοχρόνως, αποφασισμένοι να διαφυλάξουμε, εάν και όποτε ξανά χρειασθεί και χωρίς κανένα συμβιβασμό, τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας και του Έθνους μας.
Ευχαριστώ θερμώς.