Από την συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Προκοπίου Παυλοπούλου με αντιπροσωπεία της οργάνωσης AHEPA στο Προεδρικό Μέγαρο

 

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας καλωσορίζω στην Προεδρία της Δημοκρατίας, για μιαν ακόμη φορά.  Γυρίζω πίσω στον χρόνο, όταν είχα συναντήσει την Αντιπροσωπεία σας την πρώτη χρονιά που ανέλαβα τα καθήκοντά μου ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το 2015.  Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδος. Είχα πει τότε ότι θα έκανα ό,τι μου αναλογεί για να διατηρήσει η Χώρα την πορεία της μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, γιατί εκεί είναι ο δρόμος της και μέσα απ’αυτόν τον δρόμο μπορεί να βρει τον προορισμό της. 

 

Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά σήμερα. Η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης.  Και όχι μόνον αυτό, αλλά η ίδια η ΕΕ αναγνωρίζει, μέσα από τα ίδια της τα Όργανα – με κορυφαίο παράδειγμα την επίσκεψη του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ.Γιουνκέρ, προσφάτως – ότι η Ελλάδα, βεβαίως δεν μπορεί να πορευθεί έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα είναι ποτέ ίδια χωρίς την Ελλάδα.  Είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη, η οποία έχει επιτευχθεί με τεράστιες θυσίες του Ελληνικού Λαού.  Και πρέπει να σας πω ότι αυτή την στιγμή η Ελλάδα με τις Πολιτικές της Δυνάμεις, οι οποίες έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ενωμένες στα μεγάλα και τα σημαντικά, έχει αποφασίσει να πορευθεί αταλάντευτα μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ.  Και, βεβαίως, υπάρχουν κοινές θέσεις αυτών των Πολιτικών Δυνάμεων στα βασικά ζητήματα που αφορούν τα Εθνικά μας Θέματα.  Η Ελλάδα σήμερα – και αυτό είναι κοινώς αναγνωρισμένο, παραπέμπω στις δηλώσεις του Προέδρου Τραμπ προσφάτως στον Λευκό Οίκο κατά την επέτειο της Εθνεγερσίας του 1821 –  είναι το «προκεχωρημένο φυλάκιο» της Δύσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ανατολή.  Είναι μία Χώρα με δημοκρατική σταθερότητα, μία Χώρα με ασφάλεια και αυτό είναι εκείνο το οποίο υποχρεώνει και τους άλλους να σταθούν με σεβασμό απέναντι σ’αυτόν τον Τόπο. Γιατί σας τόνισα ότι αυτή η πρόοδος της Ελλάδας έχει επιτευχθεί με τεράστιες θυσίες του Ελληνικού Λαού, για τις οποίες δεν ευθύνεται εξ ολοκλήρου.  Είναι και λάθη άλλων τα οποία συνέβαλαν προς αυτή την κατεύθυνση, δυστυχώς.

 

Αφήνουμε πίσω αυτά.  Προχωράμε και ζητούμε από τους Εταίρους μας και τους Συμμάχους μας να στηρίξουν την Ελλάδα αυτή την περίοδο, ακριβώς και με βάση την μεγάλη σημασία που έχει η Ελλάδα για την ΕΕ όπως και την Δύση, λόγω της σταθερότητας – όπως είπα – και της ασφάλειας την οποία διασφαλίζει.  Εκεί, η δική σας δράση είναι σημαντική.  Το έχετε αποδείξει στο παρελθόν, μπορείτε να το αποδείξετε και τώρα.  Και είμαι βέβαιος ότι θα το πράξετε προς τις εξής κατευθύνσεις:  Πρώτον, προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης της Χώρας.  Πρέπει να γνωρίζουν, ιδίως στις ΗΠΑ, όσοι ενδιαφέρονται για επενδύσεις στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, ότι η Ελλάδα, κατ’εξοχήν αυτή την περίοδο, είναι μία Χώρα που ολοένα και περισσότερο γίνεται φιλική στις επενδύσεις.  Και νομίζω ότι οι επενδύσεις αυτές είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε μιαν ανάπτυξη, η οποία μας είναι εξαιρετικά χρήσιμη.  Γιατί μέσα από την ανάπτυξη όχι μόνον επέρχεται άνοδος του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού Λαού, αλλά επιπλέον είναι σαφές ότι όσο περισσότερο έχουμε ανάπτυξη στην Ελλάδα, τόσο μειώνεται και το δημόσιο χρέος, που είναι ένα τεράστιο βάρος για την Ελλάδα.  Μην ξεχνάμε ότι ο πραγματικός, ουσιαστικός τρόπος μείωσης του χρέους είναι η Ανάπτυξη.  Είναι ένας βασικός οικονομικός κανόνας.

 

Και τελειώνω με τα Εθνικά μας Θέματα. Τα Εθνικά μας Θέματα, όπως ξέρετε, είναι θέματα τα οποία βασίζονται όχι μόνο στην Ιστορία. Βασίζονται και στο διεθνές δίκαιο,  βασίζονται και στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Αυτό που ζητάει η Ελλάδα για τα Εθνικά της Θέματα είναι κάτι το οποίο, επαναλαμβάνω, είναι δίκαιο επειδή στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και αναφέρω τα εξής τρία ζητήματα: Πρώτον, το Κυπριακό, που δεν είναι μόνον Ελληνικό το Κυπριακό, είναι διεθνές και είναι και βεβαίως πρωτίστως ευρωπαϊκό. Ναι, επιθυμούμε τη λύση του Κυπριακού, αλλά δεν είναι δυνατόν τόσο από πλευράς διεθνούς δικαίου, όσο και από πλευράς ευρωπαϊκού δικαίου, να υπάρξει λύση αποδεκτή για το Κυπριακό, η οποία θα αποδεχόταν μείωση ως προς την κυριαρχία της Κύπρου. Η Κύπρος είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κυριαρχία της καθορίζεται από το άρθρο 4 παράγραφος 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και δεν είναι δυνατόν να ανεχθεί το ευρωπαϊκό δίκαιο, ένα κράτος που έχει μειωμένη κυριαρχία. Αν αποδεχόμαστε τις απαράδεκτες τουρκικές προτάσεις, τότε θα είχαμε μια «λύση», η οποία θα επέτρεπε να υπάρχουν στην Κύπρο στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων. Αυτό είναι αδιανόητο με βάση το ευρωπαϊκό δίκαιο και έχει καταστεί σαφές στην Τουρκία, όχι μόνο από μας, αλλά από την ίδια την ΕΕ, προσφάτως στη Γενεύη. Επιθυμούμε λοιπόν την λύση, επιδιώκουμε την λύση, αλλά πρέπει η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά, στον τομέα αυτόν, να αναλογισθεί ότι έχει να κάνει με κράτος – μέλος της ΕΕ.

 

Το δεύτερο ζήτημα αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τονίζω ότι με βάση το διεθνές δίκαιο – ιδίως την Συνθήκη της Λωζάνης, την Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και το Δίκαιο της Θάλασσας, δηλαδή την Συνθήκη του Montego Bay του 1982 – τα σύνορα της Ελλάδας είναι σαφώς καθορισμένα. Δεν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Αυτά είναι επινόηση κάποιων. Δεν νοούνται «γκρίζες ζώνες», το τονίζω, με βάση το διεθνές δίκαιο, τις τρεις συνθήκες τις οποίες σας προανέφερα. Αν προσθέσουμε δε σε αυτό το γεγονός ότι η ΕΕ έχει σύνορα, που είναι τα σύνορα των κρατών-μελών, όπως ορίζονται κυριάρχως από αυτά, τότε αυτά τα οποία λέμε προς την Τουρκία, αφορούν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο η Τουρκία επιμένει να αμφισβητεί τα σύνορα και το έδαφος της Ελλάδας, αμφισβητεί τα σύνορα και το έδαφος της ΕΕ. Και αυτό, όπως είναι γνωστό, δε μπορεί να γίνει ανεκτό από την Ελλάδα. Η Ελλάδα θα υπερασπισθεί τα σύνορά της, το έδαφός της, γιατί είναι -το τονίζω- και σύνορα και έδαφος της ΕΕ. Η Ελλάδα θα ασκεί πλήρως την κυριαρχία της πάνω στο έδαφός της, όπως το καθορίζουν οι συνθήκες, και αυτό είναι όχι μόνο δικαίωμά μας, αλλά και υποχρέωσή μας απέναντι στους Εταίρους μας, απέναντι στην ΕΕ.

 

Και, τέλος, σε ό,τι αφορά το Σκοπιανό: Τονίζω ότι είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε την γειτονική μας χώρα να βρει το δρόμο της μέσα στο ΝΑΤΟ και μέσα στην ΕΕ. Να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και μέλος της ΕΕ. Όμως, αυτό προϋποθέτει τήρηση των κανόνων, ιδίως σε ό,τι αφορά την ΕΕ,  που αφορούν και το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αυτό τι σημαίνει; Το ευρωπαϊκό κεκτημένο – αλλά και το διεθνές δίκαιο – δεν ανέχεται ονόματα τα οποία αποπνέουν αλυτρωτισμό. Επομένως, εδώ είμαστε να βοηθήσουμε αυτή τη χώρα να βρει το δρόμο της στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.  Αλλά θα πρέπει να συνάψει συμφωνία μαζί μας, όπως άλλωστε έχει καταστεί σαφές και από το ΝΑΤΟ και από την ΕΕ. Κατόπιν τούτου, το όνομά της προϋποθέτει αλλαγή του συντάγματος της ΠΓΔΜ.  Γιατί το σύνταγμα, με το όνομα που αναφέρει σήμερα, δεν αποτελεί βάση για οποιαδήποτε συμφωνία. Άρα πρέπει να υπάρξει αλλαγή του συντάγματος πρώτα.

Και, δεύτερον, η συμφωνία που θα υπάρξει ως προς το όνομα πρέπει να περιέχει όλες τις εγγυήσεις που αποκλείουν τον αλυτρωτισμό. Ο αλυτρωτισμός είναι αδιανόητος, το τονίζω, όχι μόνο με βάση την Ιστορία, αλλά με βάση το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Αδιανόητος, το επαναλαμβάνω, διότι σημαίνει αμφισβητήσεις που είναι απαράδεκτες. Δεν μπορεί μια χώρα, όταν δεν έχει λύσει τις βασικές της διαφορές με την Ελλάδα, να θέλει να γίνει κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Είναι σαφές πλέον και για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι όποιος θέλει να γίνει μέλος πρέπει να έχει λύσει όλες του τις διαφορές με τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ με βάση το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ιδίως για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Ήμουν κάπως εκτενής σε αυτά τα οποία σας τονίζω,  διότι η δική σας συμβολή στην κατανόηση των Ελληνικών Θέσεων, ιδίως στις ΗΠΑ, είναι κάτι  εξαιρετικά σημαντικό. Αυτές είναι οι πάγιες θέσεις μας και – σας το τονίζω-  σ’ αυτές τις θέσεις η συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτικών Δυνάμεων του Τόπου είναι ενωμένη. Μπορεί να υπάρχουν διαφορές σε άλλα ζητήματα. Πάντως, με βάση την εμπειρία του παρελθόντος που υπήρξε πικρή κάθε φορά που είχαμε προβλήματα διχασμών, σας διαβεβαιώνω, ότι στα Εθνικά Θέματα είμαστε ενωμένοι. Κι εγώ, στο πλαίσιο του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας, έχω χρέος να συμβάλλω για να θωρακισθεί  αυτή η ενότητα.

 

Και πάλι σας ευχαριστώ που είστε εδώ. Εύχομαι την επόμενη χρονιά που θα ξανασυναντηθούμε – μπορεί να συναντηθούμε και νωρίτερα – τα πράγματα για τον Τόπο μας να είναι καλύτερα. Εγώ το πιστεύω. Το πιστεύω βαθιά. Αρκεί να το αποδείξουμε στην πράξη.

 

GEORGE HORIATES (Ύπατος Ταμίας AHEPA): Κύριε Πρόεδρε, ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμάς, την Οργάνωση της AXEPA. Eυχαριστούμε πολύ που μας δεχθήκατε για μιαν ακόμη φορά και για την θερμή σας φιλοξενία.  Είναι πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά για τα οποία μας μιλήσατε: για το Σκοπιανό, την Λωζάνη, το Κυπριακό.  Όταν γυρίσουμε στις ΗΠΑ, θα  πάμε στην Ουάσινγκτον στο Κογκρέσο όλοι μαζί και θα μιλήσουμε γι’αυτά τα θέματα.  Υποστηρίζουμε την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.  Και πιστεύω ότι είναι σημαντικό, αυτές τις δύσκολες μέρες, να  βοηθήσουμε κι εμείς όπου μπορούμε. Η AHEPA σαν Oργάνωση δεν είναι μόνο στην Αμερική. Είναι παντού στην Ευρώπη, είναι στην Ελλάδα, στην Κύπρο. Είμαστε η συνέχεια της Φιλικής Εταιρείας, να το ξέρετε. Έχουμε πολλούς σαν εμένα που δεν μιλάνε τα ελληνικά πολύ καλά,  αλλά η Ελλάδα και ο Ελληνισμός είναι μέσα στην καρδιά μας.  Να το ξέρετε από όλους μας.-

Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ