Εκπληρώνω στοιχειώδες ανθρωπιστικό χρέος, το οποίο απορρέει και από αυτό τούτο το Σύνταγμα, υπογράφοντας, υπό την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι μόνο, την Κάρτα Δωρητή Οργάνων και Ιστών. Και ας μου επιτραπεί να εξηγήσω, εν συντομία, το γιατί:

1. Πριν απ’ όλα, η ζωή είναι δώρο Θεού. Συγκεκριμένα δεείναι χάρισμα, που επιτρέπει στον, εξ ορισμού πρόσκαιρο, Άνθρωπο να ολοκληρώσει την επί γης πορεία του αξιοπρεπώς, κινούμενος μεταξύ των ακραίων ορίων της φθοράς και της αιωνιότητας. Υπ’ αυτή την λογική η δωρεά οργάνων δεν είναι απλώς ένα δείγμα «περισσεύματος ψυχής». Είναι, κυριολεκτικώς, καθήκον του Ανθρώπου κατά τον προορισμό του. Και για να γίνω σαφέστερος: Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κεφάλαιο 10), ο Χριστός απευθύνεται στους Μαθητές του λέγοντας: «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε».

2. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, πρέπει να καταστεί συνείδηση όλων μας και ότι:

Α. Πρώτον, γνωρίζουμε ότι βασική αρχή, κατά το Σύνταγμά μας -και, ειδικότερα, κατά τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 1- είναι η υπεράσπιση της αξίας του Ανθρώπου. Αυτή η υπεράσπιση γίνεται ακόμη πιο έντονη, προερχόμενη από έναν δωρητή. Γιατί με τον τρόπο αυτόν ο δωρητής οργάνων και ιστών, εκτός από την δική του αξία, υπερασπίζεται και την αξία ενός συνανθρώπου του.

Β. Δεύτερον, η δωρεά οργάνων κάνει πράξη την μετάβαση από την μεγάλη αρχή του «Αγαπάτε Αλλήλους» στην εμβληματική αρχή του «Αγαπήσεις τον Πλησίον σου ως Σεαυτόν». Επιπλέον, αυτή η στάση ζωής δεν έχει σχέση με το αν πιστεύει κανείς ή όχι. Είναι κάτι που αφορά τον Ανθρωπισμό και την Αλληλεγγύη για κάθε Άνθρωπο, σε κάθε κοινωνία και σε ολόκληρο τον Κόσμο.

Αυτές οι σκέψεις αναδεικνύουν, νομίζω, το γιατί η δωρεά οργάνων και ιστών συνιστά, όπως τόνισα στην αρχή, στοιχειώδες χρέος μας, ιδίως στην σημερινή εποχή. Κατά την οποίαν ο Ανθρωπισμός και η Αλληλεγγύη, θεμελιώδεις αρχές και αξίες του Πολιτισμού μας και της Δημοκρατίας μας, αμφισβητούνται ή και χειμάζονται, και μάλιστα δεινώς

Φωτογραφία:ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΕΛΤΕΣ