Με ιδιαίτερη χαρά σας υποδέχομαι στην Προεδρία της Δημοκρατίας, επιθυμώντας με τον τρόπο αυτόν ν’ αναδείξω, για μιαν ακόμη φορά, την κορυφαία εκπαιδευτική δράση σας, που συνίσταται στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών, εντός και εκτός της Χώρας μας, μέσω των οποίων τα μέλη σας, από πολύ νεαρή ηλικία, εξειδικεύονται στις σύγχρονες τεχνολογίες αιχμής. Δεν πρόκειται να επαναλάβω τα όσα σας είχα τονίσει κατά την συνάντησή μας στην έδρα σας, στην Θεσσαλονίκη, στις 26.10.2018. Επιτρέψατέ μου μόνο ν’ αναφερθώ σε μερικές γενικές αρχές οι οποίες, κατά την γνώμη μου, πρέπει να σας καθοδηγούν και να σας στηρίζουν σε αυτή την τόσο αξιέπαινη πορεία σας που, επιπλέον, εκπροσωπεί ένα γνήσιο πρότυπο Αριστείας.

1. Η σχέση του σύγχρονου Ανθρώπου με την Τεχνολογία και τα επιτεύγματά της, κατ’ εξοχήν δε τα τελευταία χρόνια, είναι γεμάτη αντιφάσεις. Όχι αντιθέσεις, που θα μπορούσε να τις συμβιβάσει η διαλεκτική σύνθεσή τους, αλλά πραγματικές αντιφάσεις, που τις δημιουργούν από την μια πλευρά η, καθ’ όλα δικαιολογημένη, «υπερηφάνεια» του δημιουργού απέναντι στα δημιουργήματά του, απόρροια του φαουστικού χαρακτήρα του Δυτικοευρωπαϊκού Πολιτισμού, ο οποίος εκφράζεται και με τον πόθο για το άπειρο. Και, από την άλλη πλευρά, το δέος και ο συνακόλουθος φόβος απέναντι στα δημιουργήματα αυτά. Ένας φόβος που τον υποδαυλίζει, σχεδόν υποσυνείδητα, εκείνο το συναισθηματικό κράμα, το οποίο προκύπτει από το «μείγμα» του παράδοξου και του παράλογου, σε τελική δε ανάλυση το «μείγμα» του δέους που αισθάνεται ο δημιουργός, όταν τα δημιουργήματά του αρχίζουν να κινούνται πέραν των σχεδιασμών του και των προσδοκιών του, ακόμη δε περισσότερο όταν αυτός νομίζει ότι, εν τέλει, θα τον ξεπεράσουν ή και θα τον υποκαταστήσουν. Είναι ακριβώς οι κατά τ’ ανωτέρω αντιφάσεις, οι εκφάνσεις τους και οι αιτίες τους, που εξηγούν το πώς και το γιατί ο σύγχρονος Άνθρωπος δεν καταφέρνει πάντα να συνθέσει, με την απαιτούμενη επιστημονικώς αντικειμενικότητα και επάρκεια, τα δεδομένα του όλου οικοδομήματος της Τεχνολογίας.

2. Οι ίδιες ως άνω αντιφάσεις, οι εκφάνσεις τους και οι αιτίες τους εξηγούν και το πώς και γιατί ο σύγχρονος Άνθρωπος δεν καταφέρνει πάντοτε να «ισορροπήσει», κατά την στάθμιση των επιπτώσεων της τεχνολογικής προόδου -αποτελέσματος των εντυπωσιακών της επιδόσεων- ειδικότερα δε κατά την στάθμιση των θετικών και των αρνητικών της πλευρών. Και όμως, όταν η σκέψη και η έρευνα περί την Τεχνολογία κινούνται μέσα σ’ ένα ορθολογικώς οργανωμένο πλαίσιο επιστημονικής θεώρησης και δεοντολογίας, η πραγματικότητα ανοίγεται μπροστά μας αρκετά απλή:Η βασική και στοιχειώδης παραδοχή συνίσταται στο ότι η Τεχνολογία αποτελεί πρωτίστως -δίχως να υποτιμώνται, βεβαίως, και οι, όποιες, αρνητικές πλευρές της- ένα από τα «ευγενέστερα» επιτεύγματα του Πνεύματος, στην αδιάλειπτη πορεία του την οποία χαράζει, κατά τον προορισμό του, η ομαλή μετατροπή της Πληροφορίας σε Γνώση και της Γνώσης σε Επιστήμη, σε «Σοφία». Αψευδής μάρτυρας αυτής της αλήθειας είναι το γεγονός, ότι χάρη στην Τεχνολογία και τις εφαρμογές της, η ζωή του Ανθρώπου έχει αλλάξει επί τα βελτίω σε τέτοιον βαθμό, ώστε κάθε σύγκριση με το παρελθόν- ακόμη και το πρόσφατο- να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, αφού το αντίστοιχο επιστημονικό «χάσμα» είναι σχεδόν αδύνατο να υπερβαθεί. Και η ως άνω βελτίωση επηρεάζει κάθε τμήμα της ζωής μας. Από το προσδόκιμό της, τις συνθήκες διαβίωσής μας, τον τρόπο ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας μέσ’ από την συμμετοχή μας στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή, ως την ίδια την επιστημονική δημιουργία: Σε κάθε επιστημονικό πεδίο, οι δυνατότητές μας γίνονται ολοένα και πιο «παραγωγικές», βεβαίως με «κολοφώνα» τις Θετικές Επιστήμες, δίχως όμως να υπολείπεται το πεδίο των, latosensu, Ανθρωπιστικών Επιστημών.

Με τις σκέψεις αυτές σας καλωσορίζω στην Προεδρία της Δημοκρατίας και σας εύχομαι να συνεχίσετε, με τον ίδιο πάντα ζήλο και την ίδια απόδοση, τον δημιουργικό δρόμο που έχετε χαράξει. Και με τον τρόπο αυτόν εύχομαι να ολοκληρώσετε την προσωπικότητά σας σύμφωνα με τις ευγενείς φιλοδοξίες σας, τιμώντας την Πατρίδα μας πολύ πέρα από τα σύνορά της.