ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σεβασμιώτατε, με ιδιαίτερη χαρά σας υποδέχομαι στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Και έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να σας συγχαρώ για την τόσο επάξια εκλογή σας στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο Αμερικής. Είμαι βέβαιος – και εύχομαι ο Θεός να σας δυναμώνει – ότι θα φέρετε σε πέρας αυτή την μεγάλη αποστολή, η οποία έχει πολλές διαστάσεις.
Πριν απ’ όλα, η αποστολή σας αφορά την στήριξη της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, και όλοι ξέρουμε την τεράστια σημασία της. Δεύτερον, την στήριξη του ιδίου του Πατριαρχείου σ’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό για όλη την Ορθοδοξία. Και τέλος- και δεν είναι το λιγότερο βεβαίως, απλώς φεύγω από τα αμιγώς εκκλησιαστικά – η αποστολή σας αφορά την στήριξη ενός από τα μεγαλύτερα τμήματα της Ομογένειας, και μιλώ για την Ομογένεια της Αμερικής. Γνωρίζετε τα πράγματα, έχετε υπηρετήσει σε υψηλές θέσεις, έχετε αποδείξει ότι γνωρίζετε τα ζητήματα και του Πατριαρχείου και της Ορθοδοξίας. Είμαστε όλοι βέβαιοι ότι θα τα καταφέρετε και προσευχόμαστε να σας δυναμώνει και ο Θεός προς αυτή την κατεύθυνση. Να είσθε καλά, καλή δύναμη.
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ κ.ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε, για την τιμή να με δεχτείτε στο γραφείο σας. Όπως το είπατε η Ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών είναι το καύχημα του Γένους μας και του Έθνους μας, του Ελληνισμού απανταχού της γης. Έχω εντολή από τον Παναγιώτατο και παρακαταθήκη να διασφαλίσω κατ’αρχήν την ενότητα αυτής της Ομογένειας. Γιατί το Έθνος μας έχει αποδείξει ότι όταν έχει ομοφροσύνη και ενότητα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Πιστεύω στις δυνατότητες του Έθνους μας, πιστεύω στις μεγάλες δυνατότητες της Ομογένειάς μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες – να είστε βέβαιος – ότι θα είναι πάντοτε ενωμένες και στην υπηρεσία του Έθνους αλλά και του Πατριαρχείου μας, το οποίο Πατριαρχείο είναι η κορωνίδα της Ορθοδοξίας και το καύχημα του Ελληνικού Γένους γενικότερα.
Η συνάντησή μου μαζί σας είναι μια μεγάλη χαρά και προσωπική – διότι πολλές φορές έχουμε συναντηθεί και προσωπικά – αλλά η θεσμική αυτή συνάντηση για μένα είναι μια ‘προσευχή’, όπως την εκφράσατε ήδη και εσείς. Και είναι σημαντικό έναν Ιεράρχη και έναν Ποιμενάρχη να τον συνοδεύουν και οι προσευχές των ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι κληρικοί. Είναι εν είδει ποιμνίου, έτσι να το πω, οι προσευχές των Χριστιανών είναι η μεγαλύτερη εντολή και η μεγαλύτερη ενίσχυση που μπορεί να λάβει ένας Ιεράρχης όταν αναλαμβάνει τα καθήκοντά του, διότι ο λαός είναι λαός του Θεού.
Προσωπικά είχα τη μεγάλη χαρά – αλλά όχι και προσωπικά μόνο εγώ, όλο το Ελληνικό Έθνος νομίζω ήταν υπερήφανο – όταν σας είδε γονατιστό το 2016, τον Ιούνιο, στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης, να προσεύχεστε για την Ορθοδοξία, ενώπιον των προκαθημένων και ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχου. Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε, ένας Αρχηγός Κράτους όταν γονατίζει ενώπιον του Θεού, δεν γονατίζει ενώπιον κανενός άλλου. Και στο πρόσωπό σας δεν θα γονατίσει το Ελληνικό Έθνος και το Ελληνικό Γένος ενώπιον κανενός άλλου, εφόσον γονατίζει ενώπιον της Εκκλησίας και ενώπιον του Θεού. Να είσθε καλά.-