Αντιφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη κατά το επίσημο δείπνο στην Λευκωσία

Στο μήνυμά μου, τις 25ης Μαρτίου, είχα τονίσει -και είναι βαθιά μου πεποίθηση- ότι το πραγματικό μήνυμα της 25ης Μαρτίου 1821, το μήνυμα της Εθνεγερσίας, είναι ένας ηρωικός, κατά κυριολεξία, στοχασμός της Ελευθερίας, ως βιωματικής κατάστασης του Ανθρώπου σύμφυτης με την αξία του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Αν αυτό ισχύει μια φορά για την εποχή εκείνη, ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα για την Κύπρο. Γιατί εδώ αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ελευθερία είναι ένας πραγματικός στοχασμός. Ένας στοχασμός που ή τον ζεις και τον αισθάνεσαι ή δεν αξίζει να ζεις μαζί με αυτό τον Λαό και να αγωνίζεσαι για την λύση των προβλημάτων του.

Πέραν τούτου θα ήθελα να τονίσω, παίρνοντας αφορμή από αυτό που ο φίλος Πρόεδρος κ. Αναστασιάδης πριν από λίγο τόνισε, ότι όταν αγωνιζόμαστε σήμερα για την λύση του Κυπριακού πάνω στη βάση την οποία ο ίδιος έχει θέσει, ύστερα από τις κοινές δηλώσεις του Φεβρουάριου του 2014, ύστερα από την πολυδιάστατη πολιτική που ορθώς επέλεξε, ύστερα από την αποφασιστική στάση ότι δεν θα επανεκκινήσουν οι συνομιλίες παρά μόνο εφόσον το «Μπαρμπαρός» γυρίσει στην Τουρκία, εφόσον έχουμε αυτή την βάση, κυρίες και κύριοι, να θυμόμαστε ένα πράγμα: Δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τα δικαιώματα του Κυπριακού Λαού, δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, αγωνιζόμαστε για τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αγωνιζόμαστε για τις αρχές και τις αξίες του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο στον κυνικό κόσμο που ζούμε φαίνεται να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Μα εδώ είμαστε να υπενθυμίζουμε και να υπερασπιζόμαστε ότι για εμάς τους Έλληνες αυτές οι αξίες είναι ιστορική παρακαταθήκη. Μας εμπνέουν ήδη από το 1821 και αυτό δεν είναι μια ιστορική ανάμνηση, είναι ένα βίωμα όπως είπα προηγουμένως.

Κυρίες και κύριοι,

Ένα είναι γεγονός και σ΄ αυτό οι δύο Λαοί, που στην ουσία είναι ένας, βρίσκονται σε μία αρραγή συμπόρευση και ενότητα: Το ότι το Κυπριακό δεν μπορεί παρά να λυθεί, με βάση το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Άρα το κράτος αυτό πρέπει να υπάρξει θεσμικώς ως μέλος της παγκόσμιας κοινότητας, αλλά και ως μέλος την Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτο προϋποθέτει ότι η όποια λύση θα στηρίζεται σε μία Διεθνή Προσωπικότητα, σε μία Ιθαγένεια και σε μία Κυριαρχία. Πλήρη Κυριαρχία, η οποία ισχύει και εντός των συνόρων και πέραν των συνόρων, για όλα τα δικαιώματα εκείνα -ιδίως τα ζητήματα της εκμετάλλευσης- τα οποία συνεπάγεται η έννοια της κυριαρχίας κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Εάν αυτή η λύση δεν υπάρξει, δεν είναι ότι παραβιάζονται τα δικαιώματα της Κύπρου, δεν είναι ότι δεν δικαιώνονται οι αγώνες των νεκρών μας. Είναι ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση πάσχει, η ίδια η Διεθνής Κοινότητα πάσχει, διότι δεν εκπληρώνουν την ίδια τους την αποστολή. Και δεν θα πάψουμε να τους θυμίζουμε ότι δεν μπορεί να συμβιβασθούν με τέτοιου είδους δεδομένα. Δεν μπορεί να συμβιβάζονται με τετελεσμένα γεγονότα. Γιατί στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, τα γεγονότα αυτά εάν πολλαπλασιασθούν, με όλα τα λοιπά προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο, και ιδίως στην περιοχή μας, τότε θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρη την Ανθρωπότητα και ιδίως την ίδια την συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα πρέπει να προχωρήσει. Πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω ότι η Ευρώπη, από τον ιστορικό της ρόλο, είναι εκείνη που μπορεί να εγγυηθεί και την παγκόσμια ειρήνη, αλλά ταυτοχρόνως και την παγκόσμια οικονομική ισορροπία. Αν υπάρχει αυτού του είδους η παράταση της κρίσης που ξεκίνησε περίπου το 2008 είναι γιατί η Ευρώπη δεν έχει καταφέρει να αντιδράσει, ακόμα και να καθοδηγήσει με βάση τις αρχές και τις αξίες της, τον λοιπό κόσμο, στην ορθή εξέλιξη του καπιταλισμού, έτσι ώστε το καπιταλιστικό σύστημα, το ορθό καπιταλιστικό σύστημα να αποφύγει αυτές τις στρεβλώσεις που σήμερα το οδηγούν σε μία παρακμή. Αυτός είναι ρόλος ευρωπαϊκός και εμείς ως κράτη-μέλη της Ευρώπης αγωνιζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση. Γι’ αυτό είπα πριν, ότι ο αγώνας μας είναι αγώνας για τους Λαούς μας, αγώνας για την Ιστορία μας, αλλά και αγώνας για τους Εταίρους μας. Μην νομίζετε ότι επειδή είμαστε μικρά κράτη, από πλευράς έκτασης και πληθυσμού, δεν έχουμε το δικαίωμα να αντιτείνουμε κάτι τέτοιο. Και δεν είναι μόνον η ιστορία μας, η οποία μας δίνει το δικαίωμα να έχουμε αυτή την προοπτική. Είναι η ψυχή μας. Η Ψυχή ενός Ελληνισμού που ακριβώς σε δύσκολες στιγμές, μπόρεσε να σταθεί όρθιος και να υπερασπισθεί τα ιερά και τα όσια, όχι μόνο τα δικά του, αλλά τα ιερά και τα όσια τα οποία αφορούν την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Γι’ αυτό φεύγω από την Κύπρο με μεγαλύτερη δύναμη από ό,τι ήρθα. Και κυρίως έχοντας αντλήσει διδάγματα, τα οποία όταν δεν ζήσεις την Κύπρο, την Κύπρο μέσα από την ιστορία της και την σημερινή της πραγματικότητα, δεν μπορείς να τα αντιληφθείς.

Υπ’ αυτή την έννοια, κύριε Πρόεδρε, όχι μόνον ευχαριστώ για την φιλοξενία, την υποδοχή, την εξαιρετική τιμή την οποία μου περιποιήσατε. Αλλά σας ευχαριστώ για αυτό το δίδαγμα, το οποίο μου δίνει την δύναμη να συνεχίσω στην αρχή της θητείας μου να επιτελώ το καθήκον μου, με βάση τον όρκο τον οποίο έδωσα ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, που εκείνη την στιγμή ήταν και η Βουλή της Κύπρου.

Σας ευχαριστώ πολύ.-

Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ