Δεν πρόκειται να κηρύξω την έναρξη της έκθεσης. Τέτοιες εκθέσεις δεν έχουν ανάγκη από κήρυξη έναρξης. Αν πήρα τον λόγο -κάτι που δεν συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις- είναι για να συγχαρώ δημόσια το Ίδρυμα Θεοχαράκη, τον κ.Βασίλη και την κα Μαρίνα Θεοχαράκη, τον παλιό μου φοιτητή τον κ.Κονταξόπουλο που ευτυχώς «ξεστράτισε» από τα στενά νομικά πλαίσια, για να μπορεί να συμβάλει σε αυτού του είδους τις εκδηλώσεις. Και να πω κάτι, το οποίο το αισθάνομαι: Είναι μία πολύ σημαντική στιγμή για τον Τόπο, σήμερα ιδίως, το ότι καταφέρνει το Ίδρυμα να κάνει αυτή την Έκθεση. Καταφέρνει να υπάρξει, post mortem, αυτή η «συνάντηση» του Pablo Picasso με τον Jean Cocteau, εδώ στην Ελλάδα.
Ούτως ή άλλως για τον 20ο αιώνα η συνάντηση του Pablo Picasso με τον Jean Cocteau υπήρξε μια κορυφαία στιγμή της Τέχνης και του Πνεύματος. Αλλά το να γίνεται αυτή η Έκθεση με αυτή την θεματική στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή σημαίνει πολλά. Γιατί εκείνο που δεν είναι ίσως πολύ γνωστό έγκειται στο ότι ο Pablo Picasso και ο Jean Cocteau είναι βεβαίως δύο κορυφαίοι εκφραστές της Τέχνης και του Πνεύματος του 20ου αιώνα, αλλά έχουν ένα άλλο κοινό σημείο, το οποίο τους δένει με την Ελλάδα. Και αυτό είναι που κάνει την Έκθεση αυτή να ριζώνει και ουσιαστικά στον Τόπο μας. Είναι οι πηγές έμπνευσής τους. Και οι δύο είναι οπαδοί και εκφραστές του μοντερνισμού, αλλά έχουν ως κοινή πηγή έμπνευσης την Αρχαία Ελλάδα, το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, και κυρίως την ελληνική Μυθολογία. Την ελληνική Μυθολογία που διαφέρει από το παραμύθι, γιατί ο ελληνικός μύθος -όπως και κάθε πραγματικός μύθος- έχει μία βάση αλήθειας, από την οποία ξεκινάει ολόκληρη η ιστορία για να εξελιχθεί ως σήμερα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους συμβολισμούς της. Κανείς δεν μπορεί να ξεχνά, και ιδίως όλοι εκείνοι που έχουν εντρυφήσει στα έργα τους, ότι μια κορυφαία πηγή έμπνευσης για τον Jean Cocteau υπήρξε η ελληνική Μυθολογία μέσα από τον Οιδίποδα, μέσα από τον Διόνυσο και, κυρίως, μέσα από τον Ορφέα. Όπως επίσης πηγή έμπνευσης για τον Pablo Picasso υπήρξε ο Μινώταυρος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το έργο του.
Και κάτι άλλο ακόμη: Και οι δυο τους, ως εκφραστές του μοντερνισμού, είναι εκφραστές της ελευθερίας και της κορυφαίας έκφρασης της ελευθερίας του πνεύματος: Της ελευθερίας της έκφρασης. Αυτό δεν μπορούμε να το λησμονάμε ποτέ, ιδιαίτερα στους σημερινούς καιρούς.
Άρα, λοιπόν, το ότι γίνεται αυτή η Έκθεση εδώ, το ότι μας εμπνέει όλους να θυμόμαστε ποιες είναι οι ρίζες μας, ποιους ενέπνευσαν πραγματικά, είναι εξαιρετικά σημαντικό και για την ελληνική κοινωνία που χειμάζεται σήμερα υπό τις συνθήκες που ζούμε, κοινωνικές και οικονομικές, αλλά και για τη νέα γενιά. Τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι θα πάρουν τη σκυτάλη να συνεχίσουν μέσα από αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Να ξέρουν πάντοτε ότι η Ελλάδα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, η Ελλάδα που ανήκει στη Δύση, στη δυτική Δημοκρατία, ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε πηγή έμπνευσης, πηγή πνεύματος, πηγή πολιτισμού. Και αυτό μας κάνει και πρέπει να μας κάνει, να δούμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία. Κυρίως δε, να δούμε το μέλλον σαν ένα χρέος μας. Ξέρω, ξέρουμε όλοι, ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μέσα από αυτή την Έκθεση έχουμε και την πιστοποίηση, ένα είδος αμάχητου ιστορικού τεκμηρίου.
Σας ευχαριστώ πολύ.-
Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΕΛΤΕΣ
