ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Υπουργέ, μαζί με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Κοτζιά σας υποδεχόμαστε με χαρά στην Αθήνα, σε μια κρίσιμη στιγμή για την Ιταλία, για την Ελλάδα, για ολόκληρη την Ευρώπη. Χαίρομαι ιδιαιτέρως γιατί οι απόψεις των δύο Χωρών μας σε ότι αφορά το μείζον ζήτημα, το προσφυγικό, συμπίπτουν απόλυτα. Και το λέω αυτό, γιατί ξεκινάμε από μια κοινή βάση: Επιτέλους η Ευρώπη, η μεγάλη οικογένειά μας, αντιλαμβάνεται ότι για το Ευρωπαϊκό όραμα και την Ευρωπαϊκή ενοποίηση, το κέντρο βάρους δεν είναι το νόμισμα, αλλά ο Άνθρωπος.
Από την άποψη αυτή, οι θέσεις μας συνίστανται, στο ότι και το προσφυγικό θα το αντιμετωπίσουμε όπως ταιριάζει στον Πολιτισμό και την Δημοκρατία της Ευρώπης. Δηλαδή θα είμαστε απέναντι και αμείλικτοι σε ότι αφορά την τρομοκρατία, η οποία αποτελεί κίνδυνο για τον Πολιτισμό και τη Δημοκρατία.
Αλλά απέναντι στους πρόσφυγες θα φερθούμε και θα συμπεριφερθούμε όπως ταιριάζει στον Άνθρωπο, δηλαδή με όρους Ανθρωπισμού, Ευρωπαϊκού Ανθρωπισμού.
Στο πλαίσιο αυτό, για μια ακόμη φορά από την Ελλάδα, όλοι μας , και Εγώ και ο Πρωθυπουργός εκφράσαμε τη συμπαράστασή μας στον Τουρκικό λαό και στην Τουρκική ηγεσία για αυτό το αποτρόπαιο νέο τρομοκρατικό χτύπημα στην Άγκυρα.
Κύριε Υπουργέ όμως, πρέπει να αντιληφθούν οι Εταίροι μας ότι όλοι εμείς που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, επειδή έχουμε θαλάσσια σύνορα, κατά κύριο λόγο το προσφυγικό, χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη όλης της Ευρώπης.

Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με όρους αλληλεγγύης και όχι με φοβικά σύνδρομα, τα οποία δείχνουν ορισμένοι Εταίροι μας. Γιατί σήμερα όποιος δείχνει φοβικά σύνδρομα δείχνει ταυτοχρόνως ότι δεν είναι εξοικειωμένος με την ίδια της Ευρώπης.

Σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα υπερασπισθούμε τα σύνορά μας, τα οποία είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως είναι γνωστό, οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι: Τα σύνορα των κρατών – μελών είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά τα σύνορα αυτά τα καθορίζουν κυριάρχως τα κράτη – μέλη. Και ο τρόπος υπεράσπισης των συνόρων αυτών και για κάθε κράτος – μέλος και για την ίδια την Ευρώπη, καθορίζεται από το κράτος – μέλος. Άρα ό, τι συνεργασία υπάρξει και με το Frontex – που και εμείς επιθυμούμε να γίνει πραγματική Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή – και με το ΝΑΤΟ στο πλαίσιο της συνεργασίας η οποία ήδη δρομολογείται , ο κανόνας είναι σαφής και ξέρω ότι αυτές είναι και οι δικές σας απόψεις:

Ναι η συνεργασία αυτή υπάρχει, αποκλείει κοινές περιπολίες με τρίτα κράτη π.χ. με την Τουρκία, αλλά κάθε φορά που υπάρχει επιχείρηση και μέσω του Frontex και μέσω του ΝΑΤΟ η κυριαρχία κάθε κράτους – μέλους παραμένει αλώβητη.
Τέλος κύριε Υπουργέ, επειδή όπως είπα προηγουμένως το κέντρο βάρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο Άνθρωπος, με αφορμή την προσφυγική κρίση πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, ότι πρέπει να υπερασπισθούμε την συμφωνία ΣΕΓΚΕΝ και την εφαρμογή της. Διότι εάν η συμφωνία αυτή δεν εφαρμοσθεί δε θα σημάνει μόνο άλλους κινδύνους, αλλά θα σημάνει τον τεράστιο κίνδυνο διάλυσης της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και εδώ πρέπει να συλλογισθούμε, ακριβώς για να μπορέσουμε να υπερασπισθούμε την συμφωνία ΣΕΓΚΕΝ, ότι είναι ανάγκη να υπάρξει τροποποίηση του ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ πάνω στις βάσεις που και εσείς έχετε εκθέσει και εμείς έχουμε υποστηρίξει.

Εγώ μάλιστα τις έχω υποστηρίξει από Υπουργός Εσωτερικών από το 2008, μετά το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Αυτές είναι οι κοινές αρχές κύριε Υπουργέ, πάνω στις οποίες βαδίζουνε οι δύο Χώρες μας, και αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση γιατί σ΄αυτήν την κρίσιμη ώρα δύο Λαοί με παραδοσιακή φιλία, αντιμετωπίζουν τους ίδιους κινδύνους, αλλά έχουν το ίδιο Ευρωπαϊκό όραμα, έχουν τις κοινές αυτές θέσεις.

PAOLO GENTILONI (από μετάφραση) : Είναι ιδιαίτερη ευτυχία μου, κύριε Πρόεδρε, που αρχίζω την επίσκεψή μου εδώ στην Ελλάδα, στην Αθήνα, με την συνάντησή μου με την Εξοχότητά σας. Πραγματικά τα λόγια σας, τα οποία εκφράζουν τον απόλυτο συντονισμό μεταξύ των δύο χωρών, δεν μπορούν παρά να είναι λόγια ικανοποίησης. Πραγματικά οι δύο χώρες, η Ελλάδα και η Ιταλία, αποτελούν δύο χώρες με αρχαίο πολιτισμό στην λεκάνη της Μεσογείου. Αρχαία ευρωπαϊκά οράματα και παραδόσεις ενώνουν τις δύο χώρες μας και μπορούν πραγματικά αμφότερες οι δύο χώρες να συμβάλλουν στην κρίση την οποία διέρχεται αυτή τη στιγμή η Ευρώπη, ειδικά σχετικά με το θέμα των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Το πρώτιστο σημείο, κύριε Πρόεδρε, θα πρέπει να τεθεί σε καθαρά ανθρωπιστικό επίπεδο. Αφορά ανθρώπινες ζωές. Και η Ελλάδα και η Ιταλία μπορούν πράγματι να είναι υπερήφανες ως χώρες διότι με το πολεμικό ναυτικό των δύο χωρών, με την ακτοφυλακή και των δύο χωρών, με τις εθελοντικές οργανώσεις και των δύο χωρών συμβάλλουμε στην διάσωση ανθρωπίνων ζωών. Χιλιάδων και χιλιάδων ανθρωπίνων ζωών, έστω και αν δυστυχώς δεν καταφέρνουμε πάντοτε να διασώσουμε όλες τις ανθρώπινες ζωές.

Οι επόμενες εβδομάδες, κύριε Πρόεδρε, όπως άλλωστε έχουμε συζητήσει με τον ομόλογό μου, τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Νίκο Κοτζιά, θα είναι εβδομάδες κρίσιμες για την αντιμετώπιση του μείζονος αυτού θέματος των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Είναι σαφής και πολύ συγκεκριμένος ο κίνδυνος ο οποίος αναδύεται από τις μονομερείς επιλογές ορισμένων κρατών σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Επιλογές οι οποίες κινδυνεύουν πραγματικά να πλήξουν επιτεύγματα της ΕΕ που αφορούν την ελεύθερη κυκλοφορία των ανθρώπων και την Συνθήκη Schengen. Είναι γνωστό, όμως, ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Και μιλάμε για κοινές δεσμεύσεις που αφορούν και τις δύο χώρες, όπως επίσης και την υπέρβαση των όρων του Δουβλίνου, μίας Συνθήκης η οποία υιοθετήθηκε πριν από περίπου ένα τέταρτο του αιώνα. Η Ελλάδα και η Ιταλία μπορούν, στο πλαίσιο αυτής της εναλλακτικής λύσης, να αντιμετωπίσουν και – το τονίζω αυτό – όχι μόνες, υπάρχουν και άλλες χώρες που συμπλέουν στην άποψη αυτή – αναφέρομαι και στην Γερμανία – για να υπερβούμε αυτόν τον κίνδυνο και να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κρίση.

Επιτρέψτε μου, τέλος, κύριε Πρόεδρε, να προσθέσω κι εγώ στα λόγια που προαναφέρατε στην αρχή ότι καταδικάζουμε το βαρύτατο αυτό τρομοκρατικό χτύπημα το οποίο έπληξε χθες και σήμερα την Τουρκία και πραγματικά συνιστά έναν σοβαρότατο κίνδυνο στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης.-