Η Ημέρα της Γυναίκας είναι, παραδοσιακώς, αφετηρία βαθειάς περισυλλογής και ειλικρινούς συνειδητοποίησης του πολυσχιδούς, πολυσήμαντου και γι’ αυτό καθοριστικού ρόλου της τόσο στο πεδίο της ανθρώπινης δημιουργίας εν γένει, όσο και στο πεδίο διαμόρφωσης της κοινωνικής δομής και θωράκισης της κοινωνικής συνοχής.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίον οφείλουμε κατά την φετινή Ημέρα της Γυναίκας να σκεφθούμε την Γυναίκα που την εξουθενώνει και την περιθωριοποιεί ως Άνθρωπο η προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση. Μια κρίση η οποία παίρνει πια παγκόσμιες διαστάσεις.

Αν αυτή η εξουθένωση και περιθωριοποίηση της Γυναίκας συνεχισθεί, και μάλιστα επιδεινούμενη, τούτο θα σημάνει, σχεδόν νομοτελειακώς, την παρακμιακή πορεία της ανθρώπινης δημιουργίας και την σταδιακή αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού.