Κύριε Υπουργέ,
κύριοι Βουλευτές,
κύριοι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Πρώτου και Δεύτερου Βαθμού, επιτρέψατέ μου να χαιρετήσω ειδικά έναν συντοπίτη σας και ξεχωριστό Έλληνα, τον κύριο Μαργαρίτη Σχινά, Εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος τιμά την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Σας ευχαριστώ γιατί με υποδέχεσθε σήμερα εδώ, σε μια σημαντική επέτειο. Επέτειο που πρέπει να αναβιώσουμε –ας μου επιτραπεί η έκφραση- γιατί χωρίς την Χαλκιδική και την Επανάστασή της- με κορύφωση το Ολοκαύτωμα στις Πόρτες- δεν θα ήταν δυνατόν να έχει αυτή την τύχη ο αγώνας της Εθνεγερσίας στο Νότο. Δόθηκε, όπως είναι γνωστό, ο χρόνος στους Αγωνιστές της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου να οργανώσουν καλύτερα την Εθνεγερσία για να έχουμε το αποτέλεσμα το οποίο όλοι γνωρίζουμε.

Μια δεύτερη σκέψη, από εδώ την Χαλκιδική, αφορά τον Αριστοτέλη. Δεν ξεχνάμε ότι διανύουμε το έτος Αριστοτέλους. Ένα έτος το οποίο έδωσε τη δυνατότητα το πνεύμα του Αριστοτέλους να ταξιδέψει και πάλι σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Μια κορυφαία στιγμή, που την έζησα προσωπικά, ήταν η εκδήλωση τον Σεπτέμβριο, το «Athens Democracy Forum», το οποίο μου έδωσε την δυνατότητα -γιατί ακριβώς ήταν αφιερωμένο στον Αριστοτέλη, και επειδή πάντοτε αυτό το Forum θα είναι αφιερωμένο στον Αριστοτέλη, όσα χρόνια θα διεξάγεται στην Αθήνα- να τονίσω ότι στους σημερινούς καιρούς, και στον Τόπο μας και στην Ευρώπη αλλά και σε όλη την Ανθρωπότητα, το πνεύμα του Αριστοτέλους είναι πάντα ζωντανό.

Είναι ο κορυφαίος φιλόσοφος, ο παν-επιστήμονας, εκείνος που άφησε παρακαταθήκες για την αιωνιότητα κυρίως σ΄ ό,τι αφορά την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη. Η μεγάλη τομή του Αριστοτέλους είναι ότι έθεσε τις βάσεις για την σύλληψη, την θεωρητική και την πρακτική, της Δημοκρατίας και κυρίως της Δικαιοσύνης. Της Δικαιοσύνης υπό την αναλογική της έννοια. Που σημαίνει: Το να μεταχειρίζεσαι ίσα τα ίσα και άνισα τα άνισα. Και, κυρίως, να γίνεται πράξη αυτό που λέγεται μεταγενέστερα πια, και στο Ρωμαϊκό Δίκαιο και στην Βυζαντινή Νομοθεσία, «έκαστω το ίδιον αυτώ αποδιδόναι».

Αν δίνω, κυρίες και κύριοι, μεγάλη σημασία σ΄ αυτή την ρήση, είναι γιατί σ΄ αυτή συμπυκνώνεται όλη η έννοια της Δικαιοσύνης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, το οποίο θα πρέπει όλη η Δύση, η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία της Δύσης και ιδίως η Ευρωπαϊκή Δημοκρατία, να το υπερασπισθούν. Γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι η κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής. Το βλέπουμε αυτό όχι μόνο στον Τόπο μας, με τα δεινά του Λαού μας και την κρίση που έχει ενσκήψει, το βλέπουμε και στην Ευρώπη. Γιατί, να θυμόμαστε, τα μορφώματα του φασισμού και του ναζισμού που αναπτύσσονται επικινδύνως προκύπτουν επειδή κυρίως υπάρχει αυτή η ραγδαία διεύρυνση των ανισοτήτων και ο συνακόλουθος κίνδυνος ρήξης του κοινωνικού ιστού.

Να θυμόμαστε επίσης, όταν σε δύο μέρες θα έρθει ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι η μεγαλύτερη τομή, με την οποία έχει συνδέσει το όνομά του, είναι η αναστήλωση του κοινωνικού κράτους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το λέω αυτό προς όλους εκείνους, οι οποίοι θεωρούν ότι η παρέμβαση του Κράτους δεν πρέπει να είναι τόσο διευρυμένη. Συμφωνώ, ο κρατισμός αποτελεί μια πραγματική πληγή. Αλλά ο κρατισμός με την έννοια που ξέρουμε. Ο κρατισμός δεν συμπεριλαμβάνει όμως το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου. Το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου είναι υποχρέωση του Κράτους εκ του Συντάγματος, και είναι υποχρέωση του Κράτους όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη και στον Κόσμο ολόκληρο, λόγω της φύσης και της ιδιοσυστασίας του. Γιατί ένα κράτος για να είναι δημοκρατικό, το πρώτο το οποίο πρέπει να επιτυγχάνει είναι την ίση μεταχείριση των πολιτών του και την στήριξη της κοινωνίας του. Χωρίς αυτή, Δημοκρατία και δη Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει.

Όλα αυτά απορρέουν από το Έργο του Αριστοτέλους, από το Πνεύμα του Αριστοτέλους, που όπως είπα παραμένει πάντα ζωντανό. Εύχομαι εμείς, οι Έλληνες, αυτές τις κρίσιμες ώρες να υπερασπισθούμε το Πνεύμα του Αριστοτέλους και την έννοια της Δικαιοσύνης. Και να μεταλαμπαδεύσουμε αυτό το Πνεύμα όπου πρέπει, στην Ευρώπη και πιο πέρα από την Ευρώπη. Ξέρω ότι κάποιοι θα πουν ότι με τον τρόπο αυτό δήθεν «μεγαλοπιανόμαστε». Κάθε άλλο. Τα όρια μας τα γνωρίζουμε. Ξέρουμε όμως την κληρονομιά μας και ξέρουμε και το Χρέος μας. Και αυτό το Χρέος, να είσθε βέβαιοι, θα το εκπληρώσουμε στο ακέραιο ομονοούντες, αποφασισμένοι και ανυποχώρητοι.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία.