Κύριε Υπουργέ,
Κύριε Αρχηγέ,
Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων,

Αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση αλλά και μεγάλη τιμή που βρίσκομαι εδώ κοντά σας. Το ίδιο όμως, και όχι γιατί βρίσκομαι εδώ ή βρισκόμαστε εδώ, αλλά γιατί υπηρετείτε εδώ, την ίδια τιμή πρέπει να αισθάνεσθε και εσείς. Γιατί δεν είναι μόνον χρέος το οποίο επιτελείτε. Είναι ένα προνόμιο το οποίο έχετε, και θα εξηγήσω γιατί. Όσοι υπηρετείτε εδώ, (στη Σύμη), μπορείτε να διαπιστώσετε αυτό που λέμε πολλές φορές, αυτό που και σήμερα πλέον είναι κοινή συνείδηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τι σημαίνει το ακραίο όριο της ΕΕ προς την ανατολή. Τι είναι εκείνο που μας χωρίζει από την ανατολή, που δεν είναι παρά ελάχιστα μίλια. Τι είναι εκείνο που μπορούν οι γείτονές μας να κάνουν για να ζήσουν κι εκείνοι το όραμα που είμαι βέβαιος ότι το μεγάλο μέρος του Λαού της Τουρκίας έχει μέσα του, αρκεί να το καταλάβουν και οι ηγέτες του.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι εσείς που ζείτε εδώ ξέρετε ότι οι Λαοί, ιδίως μέσα από την Ιστορία, αυτά που έχουν περάσει μέσα από την Ιστορία, έχουν πολύ περισσότερα που είναι κοινά, που τους ενώνουν και πολύ λιγότερα είναι εκείνα που τους χωρίζουν. Και στους γείτονες θα το λέγω πάντοτε ως Ευρωπαϊκή Χώρα, ως Ελλάδα με την μεγάλη Ιστορία, που έχει αυτά τα βιώματα που έχει, λέμε πάντοτε ότι εμείς είμαστε εκείνοι που ξέρουμε τα βάσανα κι εκείνου του Λαού και εμείς είμαστε εκείνοι που του απλώνουμε το χέρι και του λέμε: «Έλα κοντά μας σ’αυτή την μεγάλη Οικογένεια που λέγεται Ευρώπη. Έλα, ακριβώς, να διεκδικήσεις ένα μέλλον που σου αναλογεί. Αρκεί να το θελήσεις και αρκεί ν’αφήσεις πίσω μύθους και, πολύ περισσότερο, πράξεις οι οποίες αμαύρωσαν την Ιστορία.» Αυτή ήταν πάντοτε η θέση μας, της Ευρώπης και ιδίως ημών των Ελλήνων, με όλη την εμπειρία την οποία έχουμε. Εδώ είμαστε, για να διαλέξει η Τουρκία τον κόσμο που θέλει να ζήσει, τον δρόμο που θέλει ν’ακολουθήσει.

Όμως αυτό έχει μια αυτονόητη προϋπόθεση. Και η προϋπόθεση δεν είναι άλλη από τον σεβασμό της νομιμότητας γενικότερα. Ζούμε σ’έναν ταραγμένο κόσμο. Η σωτηρία αυτού του κόσμου, για να μπορέσει να ξαναβρεί την ειρήνη που του ταιριάζει και να δώσει στους ανθρώπους την δυνατότητα να δημιουργήσουν, όπως ταιριάζει στον προορισμό τους, ο σεβασμός της νομιμότητας, της διεθνούς και της ευρωπαϊκής νομιμότητας, είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση, που εμείς οι Ευρωπαίοι θεωρούμε ότι είναι η βάση πάνω στην οποία πρέπει να στηρίζεται κάποιος που φιλοδοξεί να γίνει Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν λέμε, λοιπόν, τίποτα άλλο στην Τουρκία: «Σεβάσου το διεθνές δίκαιο στο σύνολό του. Σεβάσου το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.» Και εδώ είμαστε. Προοδευτικά, και αφού μπορέσει ν’απορροφήσει αυτό το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, ο δρόμος της είναι ανοιχτός. Αυτό το κεκτημένο και, ταυτοχρόνως, το διεθνές δίκαιο ορίζουν ορισμένα πράγματα.

Πριν απ’όλα φυλάσσετε εσείς και το ξέρετε και Ευρωπαϊκά σύνορα. Φυσικά φυλάσσετε το Ελληνικά σύνορα, αλλά φυλάσσετε και τα Ευρωπαϊκά σύνορα. Και αυτά τα Ευρωπαϊκά και Ελληνικά σύνορα τα προσδιορίζει ευθέως το διεθνές δίκαιο. Στην περιοχή που βρισκόμαστε, σ’ολόκληρο το Αιγαίο, είναι από τη μια πλευρά η Συνθήκη της Λωζάννης και από την άλλη η Συνθήκη των Παρισίων του 1947, η οποία αφορά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στον Εθνικό μας Κορμό. Αυτά τα δύο στοιχεία της διεθνούς νομιμότητας, Συνθήκη της Λωζάννης και Συνθήκη των Παρισίων του 1947, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η Ευρωπαϊκή πολιτική. Είναι η θεσμική βάση που οριοθετεί τα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπης, τα οποία εσείς φυλάσσετε ως Ελληνικός, αλλά και Ευρωπαϊκός Στρατός.

Και τι λένε αυτές οι Συνθήκες: Λένε ότι δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Είναι ξεκαθαρισμένα τα πράγματα. Ούτε πάνω από τα Δωδεκάνησα, λόγω της Συνθήκης της Λωζάννης, ούτε στα Δωδεκάνησα. Γιατί όταν, το 1947, παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα πλέον στην Ελλάδα και ενσωματώθηκαν στον Εθνικό μας Κορμό, ρητώς αναφέρεται στην Συνθήκη των Παρισίων του 1947 ότι παραχωρούνται τα Δωδεκάνησα και οι ‘παρακείμενες νησίδες’. Χρησιμοποιώ την έκφραση της Διεθνούς Σύμβασης. Και όταν λέγει ‘παρακείμενες νησίδες’ δεν ορίζει πουθενά αν οι νησίδες αυτές είναι μικρές ή μεγάλες, αν είναι κατοικημένες ή μη. Ξέρετε, στον νομικό μας Πολιτισμό τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, και όχι μόνο, στον δυτικό νομικό Πολιτισμό γενικότερα, έχουμε ορισμένες Αρχές όταν ερμηνεύουμε τις Διεθνείς Συνθήκες. Λέμε ότι: Όπου ο Νόμος ή η Διεθνής Συνθήκη δεν διακρίνει, δεν κάνει διάκριση, ούτε ο ερμηνευτής και εφαρμοστής του Δικαίου μπορεί να διακρίνει.

Όταν λοιπόν, η Συνθήκη των Παρισίων του 1947 αδιάκριτα, δεν κάνει καμία διάκριση και λέγει «τα Δωδεκάνησα και οι παρακείμενες νησίδες», σημαίνει ότι οι νησίδες αυτές, είτε είναι μικρές είτε μεγάλες, είτε κατοικημένες ή όχι, ανήκουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Γι’αυτό τονίζω πάντοτε ότι δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Κάποιοι τις επινοούν είτε από άγνοια είτε από δόλο. Διευκρινίζουμε λοιπόν: Δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτήν την πρόκληση. Και πλέον, από τότε που μπήκε η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτή την πρόκληση όχι μόνο εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους και της Ιστορίας μας, αλλά εν ονόματι της Ευρώπης. Διότι όταν εσείς φυλάσσετε και τα σύνορα της Ευρώπης πώς μπορούμε ν’απεμπολήσουμε για χάρη της Τουρκίας και των «διεκδικήσεων» της Τουρκίας, έδαφος, θάλασσα που ανήκει στην Ευρώπη.
Πρώτα απ’όλα δεν είναι μόνον ως Έλληνες που είναι αδιανόητο να δεχθούμε κάτι τέτοιο. Ως Ευρωπαίοι έχουμε να δώσουμε λογαριασμό στους Εταίρους μας. Άρα λοιπόν ας ξεχάσουν κάποιοι τις γκρίζες ζώνες.

Πέραν τούτου, ανεξάρτητα από το τι λέγει η Συνθήκη των Παρισίων, υπάρχει ο Καταστατικός Χάρτης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος ορίζει στο άρθρο 51 ότι: «Κάθε Χώρα, κάθε Κράτος-Μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών έχει την δυνατότητα – το τονίζω, άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ – να θωρακίσει αμυντικά το έδαφός της έναντι επικείμενης απειλής. Είναι αυτό που λέμε το δικαίωμα προληπτικής άμυνας, όπως λέγεται στον χώρο του διεθνούς δικαίου, το οποίο ισχύει κάθε φορά που έχουμε απειλή, που μπορεί να μην είναι απειλή ενεργός τώρα, αυτή την στιγμή, υπαρκτή και εξελισσόμενη, αλλά να είναι και επικείμενη. Αυτό ορίζει το άρθρο 51 και βεβαίως αυτό έχει εφαρμοσθεί μέχρι τώρα πάντοτε στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας. Το ότι υπάρχει επικείμενη απειλή στην περιοχή είναι περισσότερο ορατό παρά ποτέ. Και ιδίως από την εποχή που είχαμε την εισβολή στην Κύπρο που είναι πραγματικά ντροπή για τον πολιτισμένο κόσμο. Ντροπή για την ίδια την Ευρώπη που συνεχίζεται ακόμα η κατοχή συνεχίζεται ακόμα η παρουσία στρατευμάτων κατοχής. Αλλά γενικότερα εσείς το γνωρίζετε, το γνωρίζετε καθημερινά, γι’αυτό είμαι κάπως πιο αναλυτικός μιλώντας σας, τι θα πει επικείμενη απειλή.

Η Ελλάδα λοιπόν ασκεί καθ΄ όλα νόμιμο δικαίωμα, όχι μόνο για λογαριασμό της αλλά και για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν θωρακίζει αμυντικά όλο της το έδαφος, όλα τα νησιά που της ανήκουν έναντι οποιασδήποτε επικείμενης απειλής. Και μακάρι αυτή η απειλή ν’αρθεί και να μην έχουμε ανάγκη σε καμία περίπτωση αυτών των αμυντικών απειλών, που γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο είναι σημαντικές και τι κοστίζουν. Και αυτό τονίζω στους Εταίρους μας, και το τόνισα και χθες στον αρμόδιο Επίτροπο για τον Προϋπολογισμό, τον κ.Oettinger, ο οποίος πριν από καιρό μαζί με τον Pierre Moscovici είχαν κάνει ένα κοινό κείμενο, όπου θεωρούσαν ότι βασική προτεραιότητα – μεταξύ άλλων – της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι και η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων. Kαι εξήγησα, και το αποδέχθηκε ο Επίτροπος, ότι η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων σαφώς περιλαμβάνει την θωράκιση των συνόρων που εσείς φυλάσσετε ως Ελληνικός και Ευρωπαϊκός Στρατός. Και ακριβώς επειδή επιτελείτε αυτή την αποστολή, είναι χρέος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ν’αναγνωρίσει αυτή την ιδιαιτερότητα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Διότι σας διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχουν άλλες Ένοπλες Δυνάμεις στον χώρο της Ευρώπης που να πρέπει να έχουν τέτοια ετοιμότητα όπως εσείς. Που να είναι επιχειρησιακά σε κάθε στιγμή έτοιμες να υπερασπιστούν το έδαφος της Ευρώπης. Κανένας άλλος Στρατός, πιστέψτε με, δεν έχει αυτού του είδους ανάγκη ετοιμότητας που εσείς έχετε. Κατόπιν τούτου και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως σ’αυτή την κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα, που γνωρίζουμε ποιες είναι οι θυσίες που έχει υποστεί ο Ελληνικός Λαός, πρέπει να αναγνωρίσει την ιδιαιτερότητα των Ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων, ως Δυνάμεων που θωρακίζουν, το τονίζω, τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και είμαστε βέβαιοι. Και αυτό δεν είναι θέση δική μου μόνο ή της Κυβέρνησης. Είναι όλου του πολιτικού κόσμου. Όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις έχουν αυτή την θέση. Έχουμε το μεγάλο προνόμιο, ως Έλληνες, και ιδίως σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, και σας διαβεβαιώ ότι έτσι είναι, να μην μας χωρίζουν διαφορές στα μεγάλα και τα σημαντικά. Και ένα από τα μεγάλα και σημαντικά είναι αυτό το οποίο εσείς κάνετε και αυτό πρέπει εμείς να σας εξασφαλίσουμε. Σ’αυτό δεν υπάρχει αντίρρηση καμιάς πολιτικής δύναμης. Είμαστε όλοι ενωμένοι προς αυτή την κατεύθυνση. Και εγώ είμαι εδώ για να διασφαλίσω αυτή την ενότητα, η οποία είναι ενότητα για το Έθνος, είναι ενότητα για την Ευρώπη.

Γι’αυτό τονίζω και θα τονίζω πάντοτε στους Εταίρους μας, αναγνωρίζοντας αυτή την ιδιαιτερότητα, πρέπει να έχετε και τα μέσα που σας είναι απαραίτητα. Και τα μέσα αυτά πρέπει αναλογικά να βαρύνουν όλους τους Ευρωπαϊκούς Λαούς, γιατί εσείς υπερασπίζεστε τους Ευρωπαϊκούς Λαούς στο σύνολό τους. Όπως κάθε άλλος Λαός με σύνορα προς κάθε άλλη κατεύθυνση υπερασπίζεται την Ευρώπη έτσι κι εσείς. Όμως οι καιροί το’φεραν και το ξέρετε. Λόγω της Μέσης Ανατολής, λόγω της αστάθειας που υπάρχει γενικότερα αυτή την στιγμή, το πιο ευπαθές, με την έννοια δηλαδή εκείνου που βάλλεται περισσότερο, όριο της Ευρώπης είναι τα σύνορα που εσείς υπερασπίζεστε.

Και ξέρω καλά ότι από εδώ στέλνω το εξής μήνυμα: Είπα ότι αυτό είναι ευαίσθητο, το σημείο, είναι ευαίσθητο σε ό,τι αφορά την σημασία που πρέπει να δίνει η Ευρώπη. Αλλά, ξέρω καλά, ότι η δική σας ψυχή, η δική σας δύναμη, είναι εκείνη που κάνει αυτό το σύνορο απόρθητο. Απόρθητο γιατί έχετε τον ψυχισμό που επιβάλλεται, έχετε το δίκιο με το μέρος σας και έχετε και την Ιστορία μαζί σας. Αυτήν που υπερασπίζεστε που μας έδειξε από την αρχαιότητα έως σήμερα τι κάνουν οι Έλληνες κάθε φορά που χρειάζεται να υπερασπίσουν τον Τόπο τους.

Συνηθίζω να λέω, και κλείνω μ’αυτό, σας είπα ήθελα να είμαι λίγο αναλυτικός γιατί εδώ χτυπάει η καρδιά της Ευρώπης και της Ελλάδας, βλέποντας ακριβώς τα απέναντι παράλια. Έλεγα πάντοτε, και τώρα είναι αυτονόητη η αλήθεια, ότι οι Έλληνες ήταν εκείνοι που στην μάχη του Μαραθώνα και στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, αποκρούοντας την Περσική εισβολή αλλά και τον Περσικό δεσποτισμό, χάραξαν το όριο Ανατολής και Δύσης. Από τότε. Όριο το οποίο παραμένει. Γιατί πρέπει να θυμάστε ότι οι πρόγονοί μας, ενωμένοι και τότε, υπερασπίσθηκαν όχι μόνο το έδαφος της Ελλάδας, το έδαφος της Δύσης, υπερασπίσθηκαν και την Δημοκρατία. Υπερασπίσθηκαν τη γη τους από έναν εισβολέα ο οποίος ήταν δεσποτικός. Και δεν χρειάζεται παρά να διαβάσει κανείς ξανά – και αξίζει τον κόπο – τους «Πέρσες» του Αισχύλου για να καταλάβει πραγματικά πώς περιέγραφε ο Άγγελος την Άτοσσα, την μάνα του Ξέρξη, τους Έλληνες πού βρίσκεται η Ελλάδα, ποιοι είναι οι Έλληνες. Μην ξεχνάτε ποτέ αυτά τα λόγια. Δεν έχουν καμιά υπερβολή, είναι μια αλήθεια. Είναι μια αυτονόητη αλήθεια που σας είπα: Εμείς θα την υπερασπιζόμαστε για χάρη της Ελλάδας και της Ιστορίας μας, για χάρη της Ευρώπης.

Εύχομαι και ελπίζω, οι Εταίροι μας να ξέρουν καλά αυτή την αποστολή την οποία επιτελείτε, να την αναγνωρίζουν και να την αναγνωρίζουν εμπράκτως. Και εύχομαι και το λέω από καρδιάς, οι γείτονες μας, αυτός ο Λαός που, όπως σας είπα, έχει και τα δικά του βάσανα και τα βλέπουμε, να καταλάβει ότι ο δρόμος του είναι προς τη Δύση. Άλλα όχι με τα όπλα. Ο δρόμος του είναι προς τη Δύση προσαρμοζόμενος σ’αυτό τον πολιτισμό της Δύσης, στην Δημοκρατία της Δύσης, που μπορεί να τον κάνουν Μέλος αυτού του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αυτό σημαίνει ειρηνική συνύπαρξη, για την οποία είμαστε έτοιμοι. Έτοιμοι να συνυπάρξουμε ειρηνικά, έτοιμοι να δείξουμε τον δρόμο στην φίλη και γείτονα Τουρκία προς την Ευρώπη και την Δύση. Έτοιμοι όμως να πούμε ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση, χωρίς εκπτώσεις, εμείς, εσείς υπερασπίζεσθε την εδαφική μας ακεραιότητα, τα σύνορά μας, την εθνική μας κυριαρχία. Άρα, την εδαφική ακεραιότητα, τα σύνορα και την κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Να έχετε δύναμη, να είναι ο Θεός πάντα μαζί σας και να ξέρετε η σκέψη μας πάντα σας ακολουθεί και εμπράκτως όλοι, χωρίς καμιά διαφορά μεταξύ μας, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις – το τονίζω -θα στηρίξουν αυτό τον αγώνα τον οποίο κάνετε εσείς, που είναι αγώνας ευγενής, σύμφυτος με την Ιστορία μας. Και ξέρω ότι αυτά που σας είπα είναι αυτονόητα για εσάς ακριβώς γιατί τα ζείτε σ’αυτόν εδώ τον Τόπο. Να είναι ο Θεός μαζί σας και πάλι και σας ευχαριστώ πολύ για τη τιμή που μας επιφυλάξατε σε όλους να μας έχετε κοντά σας σήμερα.-

 

Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ, STR