Κύριε Πρόεδρε, Αγαπητέ Φίλε,

Με ιδιαίτερη χαρά, εγώ και η σύζυγός μου, υποδεχόμαστε εσάς και την κυρία Rilvin στην Αθήνα.  Και τούτο διότι μου παρέχεται η ευκαιρία ν’ ανταποδώσω την θερμή φιλοξενία, την οποία μου επιφυλάξατε στο Ισραήλ.  Επισημαίνω δε ότι η φιλοξενία σας αυτή ήταν τόσο περισσότερο σημαντική για την Χώρα μου, όσο εξελίχθηκε σε μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για την Ελλάδα, πράγμα που σημαίνει ότι η στήριξη του Ισραήλ, σ’ εκείνη την συγκυρία, είχε ακόμη μεγαλύτερη σημασία.

1. Η επίσκεψή σας στην Ελλάδα συμπίπτει με την επέτειο του Ολοκαυτώματος, η φρικτή τραγωδία του οποίου σημάδεψε, μια για πάντα, την Παγκόσμια Ιστορία. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ανακαλώ, με ιερή συγκίνηση, στην μνήμη μου την περιήγησή μου, όταν επισκέφθηκα την Χώρα σας, στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος στο Γιαντ Βασέμ.  Θεωρώ αυτό το προσκύνημα ως την κορυφαία στιγμή της τότε επίσκεψής μου στο Ισραήλ.  Και υπό τα δεδομένα αυτά αισθάνομαι ευτυχής διότι, προ ολίγων ημερών, υπέγραψα το προεδρικό διάταγμα, το οποίο ήδη δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, για την ανέγερση του Μουσείου του Ολοκαυτώματος στην Θεσσαλονίκη.  Εμείς, οι Έλληνες, πιστεύουμε ότι το Μουσείο αυτό είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στην Ιερή Μνήμη των συμπατριωτών μας Εβραίων, που έπεσαν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.  Πολλώ μάλλον όταν ήταν Έλληνες κρατούμενοι στο Άουσβιτς, οι οποίοι τόλμησαν, τον Οκτώβριο του 1944, πιστοί στην Ελληνική παράδοση του Ανθρωπισμού και της Ελευθερίας, να εξεγερθούν μέσα σ’ αυτό το κολαστήριο και να προτιμήσουν την στυγνή εκτέλεση από την φρικτή σκλαβιά.  Και έτσι, ως γνήσιοι Έλληνες, έδωσαν για μιάν ακόμη φορά, νόημα στον Ύμνο προς την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού, ήτοι στον Εθνικό μας Ύμνο, τον οποίο, κατά τις μαρτυρίες της εποχής, τραγουδούσαν πριν την εκτέλεσή τους.
2. Επιπλέον, επιθυμώ να εξάρω το γεγονός ότι το Μουσείο του Ολοκαυτώματος στην Θεσσαλονίκη θα λειτουργεί και ως λίκνο πολύτιμων διδαγμάτων για το μέλλον, όχι μόνο για τις δύο Χώρες μας, αλλά για ολόκληρο τον Κόσμο. Με την έννοια ότι, φυσικά μαζί με τα άλλα αντίστοιχα Μουσεία, ανά τον κόσμο, θα εμπνέει, urbi et orbi, το εξής εμβληματικό μήνυμα: Κάθε μέλος της Παγκόσμιας Κοινότητας έχει χρέος να θυμάται, για χάρη του Ανθρώπου και της Ανθρωπότητας, ότι το Ολοκαύτωμα είναι το χειρότερο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, που δεν πρέπει να επαναληφθεί, με κάθε κόστος.  Περαιτέρω δε το Ολοκαύτωμα σηματοδοτεί την απερίφραστη κτηνωδία κάθε Γενοκτονίας, όπου Γης.  Κάτι που για εμάς, τους Έλληνες, προσλαμβάνει τεράστια σημασία, αφού έχουμε, ως Λαός και ως Έθνος, ζήσει την τραγωδία δύο Γενοκτονιών, της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

• Αυτό το χρέος όλων μας προκύπτει και εκ του ότι θα ήταν μέγιστο λάθος να παρασυρθούμε από μιαν αντίληψη ανώδυνου εφησυχασμού πως, δήθεν, ο κίνδυνος των νοσταλγών του ναζισμού ανήκει στο παρελθόν. Και μόνον η εμπειρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών της, μέσα στο 2017, βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.  Και για να γίνω σαφέστερος: Οι εκλογικές αναμετρήσεις, κατά την διάρκεια του παρελθόντος έτους, στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδεικνύουν ότι υπολείμματα του ναζισμού, διόλου ευκαταφρόνητα, ελλοχεύουν.  Και πρέπει να πάρουν την απάντηση που τους αρμόζει, μέσα από πολιτικές που υπερασπίζονται από την μια πλευρά τον Ανθρωπισμό, την Δημοκρατία και την Ελευθερία.  Και, από την άλλη πλευρά, μιαν οικονομική αντίληψη, η οποία περιθωριοποιεί την αδιέξοδη λιτότητα, που προκαλεί τις μεγάλες ανισότητες και οδηγεί, νομοτελειακώς, στην περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση του Ανθρώπου.  Άρα στον κίνδυνο ρήξης του κοινωνικού ιστού, λόγω απουσίας ενός στιβαρού Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.

1. Οι Χώρες μας, η Ελλάδα και το Ισραήλ, βιώνουν με δραματικές επιπτώσεις για τους Λαούς μας τις καταλυτικές επιπτώσεις του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή μας, και κυρίως στην Μέση Ανατολή. Του πολέμου ο οποίος, πέραν των άλλων δεινών, πυροδότησε και την τρομοκρατική βαρβαρότητα του ISIS, που διαπράττει εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, ποιοτικώς όμοια μ’ εκείνα της ναζιστικής θηριωδίας.  Γι’ αυτό πιστεύω πως οι Χώρες μας, η Ελλάδα και το Ισραήλ, έχουν ιερό χρέος ν’ αγωνισθούν για την αποκατάσταση της Ειρήνης, το συντομότερο δυνατό, στην ευρύτερη περιοχή μας.  Επιπροσθέτως δε να συμπεριφερθούν στους πρόσφυγες πολέμου, και έως ότου επιστρέψουν στις πατρίδες τους, όπως ταιριάζει στον Πολιτισμό μας.  Δηλαδή με όρους Ανθρωπισμού και Αλληλεγγύης.  Με αυτόν τον τρόπο θα καταστήσουμε πάλι την κοινή μας θάλασσα και κοιτίδα των Πολιτισμών, την Μεσόγειο, θάλασσα της Ειρήνης και της Δημοκρατίας.  Και όχι οικτρό τάφο κατατρεγμένων ανθρώπων και πρωτίστως, αθώων παιδικών ψυχών.  Έτσι θ’ αποδείξουμε και ότι σεβόμαστε  την ρήση που διατρέχει την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη: «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».

Με αυτές τις σκέψεις υψώνω το ποτήρι μου και σας καλωσορίζω εκ νέου. Και εύχομαι σ’ Εσάς και την κα Rivlin υγεία και ευτυχία.  Και στον μεγάλο Φίλο Λαό του Κράτους του Ισραήλ ευημερία και δύναμη, για να επιδιώκει και να κάνει πράξη την αποστολή που αναλογεί και ταιριάζει στην ιστορική προοπτική του.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ, ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ