Ευχαριστώ θερμώς για την πρόσκληση. Ευχαριστώ γιατί μου δώσατε την δυνατότητα να κάνουμε σήμερα αυτό το προσκύνημα  για τις ψυχές εκείνων που έπεσαν αλλά που είναι μαζί μας για να μας θυμίζουν τι είναι αυτό για το οποίο πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν πρέπει ποτέ στο μέλλον να επαναληφθεί: Εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Όμως θέλω να το τονίσω και τούτο: Ότι όσες φορές έρχομαι εδώ – αυτό να το γνωρίζετε – δεν είναι μόνο επειδή ξέρω το χρέος μου, τι πρέπει να πράξω γι’ αυτόν τον Τόπο. Και ιδίως για τα σημαντικά μνημεία τα οποία περικλείει και αφορούν την Ιστορία του Τόπου μας, όπως είναι ο Λόφος Καστά και το Μνημείο στην Αμφίπολη και όλα εκείνα που υπάρχουν τόσα χρόνια και δείχνουν ποια είναι η σημασία τούτου του Τόπου, τι σημαίνει Μακεδονία.

 

Όταν βρίσκομαι εδώ, παίρνω δύναμη. Όχι μόνο γιατί διδάσκομαι πώς πρέπει να επιτελέσω την αποστολή μου, αλλά γιατί ξέρω κι εγώ όπως και όλοι μας, τίνων απόγονοι είμαστε . Τι χρέος φέρουμε εξ’ αυτού του λόγου. Όχι μόνο την κληρονομιά τους να την διαφυλάσσουμε, όχι μόνο να υπερασπιζόμαστε τα ιερά και τα όσια της Ιστορίας και του Έθνους μας, αλλά να εμπνεόμαστε από το παράδειγμά τους. Αυτός ο Τόπος από την αρχαιότητα έως και σήμερα, έχει βγάλει μεγάλους ανθρώπους που υπερασπίστηκαν την Ελλάδα, το Λαό μας, το Έθνος μας. Κύριε Δήμαρχε, αναφέρατε το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή , του οποίου είχα την τιμή να είμαι συνεργάτης. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής  ήταν από εκείνους που δίδαξαν τι σημαίνει πολιτική. Πως πρέπει να είσαι αφιερωμένος σ’αυτό το οποίο λένε Εθνικό και Δημόσιο Συμφέρον. Γιατί αυτό είναι το χρέος του πολιτικού.

 

Κλείνω λέγοντάς σας, ότι αυτός ο Τόπος μου δίνει να καταλάβω τι σημαίνει Εθνικό, τι σημαίνει Δημόσιο Συμφέρον. Ο τίτλος του Επίτιμου Δημότη, να ξέρετε ότι θα με συνοδεύει πάντοτε όπως είπα από την πρώτη μέρα που μου αποδόθηκε ως χρέος, όχι μόνο ως τιμή. Είναι κυρίως χρέος. Και να είστε βέβαιοι όλοι σας, ότι αυτό το χρέος θα το φέρω σε πέρας. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος μου.

 

Και πάλι σας ευχαριστώ θερμώς.