ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Beaton, σας επιδίδω το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής, για την εμβληματική συμβολή σας στην έρευνα της Νεοελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας.

Από την συμβολή σας αυτή αρκούμαι να επισημάνω τις εξής δύο, μερικότερες, πτυχές: Εκείνη, η οποία σχετίζεται με την έρευνα της διαμόρφωσης της Εθνικής Συνείδησης των Ελλήνων. Και εκείνη, η οποία αποδεικνύει, κατ’ αποτέλεσμα, ότι το Βυζάντιο και ο Πολιτισμός του όχι μόνο δεν είναι επιτρεπτό να θεωρηθούν μέρος του Μεσαίωνα αλλά, όλως αντιθέτως, δίχως την πνευματική συνεισφορά του Βυζαντίου δεν θα είχαμε φθάσει στην Αναγέννηση, με τα χαρακτηριστικά τα οποία τελικώς προσέλαβε.

Να είσθε βέβαιος ότι η κατά τ’ ανωτέρω συμβολή σας δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Και τούτο διότι αφορά, γενικότερα, και την Ευρωπαϊκή Παιδεία, συνακόλουθα δε και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, αν αναλογισθούμε ότι πρώτος και βασικός Πυλώνας του κοινού μας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού είναι η Αρχαία Ελλάδα και η εν γένει Πολιτισμική Κληρονομιά της, από τις απαρχές της ως τα δεδομένα που δημιουργεί αενάως η διαχρονική της εξέλιξη.

RODERICK MACLEOD BEATON (στα ελληνικά): Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας. Έχω προετοιμάσει ένα μικρό λόγο να διαβάσω με την ευκαιρία της παρασημοφόρησής μου, γιατί δεν έχω την άνεση να μιλήσω από στήθους, όπως εσείς κύριε Πρόεδρε.

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, εξοχώτατη κυρία Πρέσβη, αγαπητοί φίλες και φίλοι, η απονομή αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου. Πρώτα απ’όλα θέλω να σας ευχαριστήσω, κύριε Πρόεδρε, και στο πρόσωπό σας να ευχαριστήσω την ίδια την Ελλάδα που τόσο αγαπώ και λατρεύω από τα εφηβικά μου χρόνια. Η πρώτη μου γνωριμία με τη χώρα σας έγινε όταν ήμουν 14 ετών. Ήμουν απλός τουρίστας σε οικογενειακές διακοπές, αλλά ταυτόχρονα ήμουν μαθητής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Η γνωριμία με την υπαρκτή, σύγχρονη Ελλάδα υπήρξε συναρπαστική. Από τότε που ήμουν μικρός θαύμασα την ζωντάνια των ανθρώπων, ένα τοπίο που μου θύμιζε αρκετά την πατρίδα μου, την Σκωτία, αλλά με την διαφορά του ελληνικού ήλιου. Ακούσαμε και κάτι μουσικές τότε τυχαία σε τζουκ μποξ στη Μύκονο, αν θυμάμαι καλά, και έμαθα εκ των υστέρων ότι πρόκειται για τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Από εκεί ξεκίνησε η όλη σταδιοδρομία μου την οποία ανέφερε η κυρία της εθιμοτυπίας του Υπουργείου Εξωτερικών. Μια ζωή, που λέμε, και αυτή τη φορά σχεδόν κυριολεκτικά μια ζωή. Βέβαια, συνέβαλαν πολλοί άλλοι σε όσα πέτυχα στη διάρκεια της σταδιοδρομίας αυτής που αναφέρατε τόσο γενναιόδωρα, κύριε Πρόεδρε. Τόσο ως διδάσκων σε Πανεπιστήμιο του Ηνωμένου Βασιλείου, ιδιαίτερα στο King’s College του Λονδίνου, όσο ως συγγραφέας. Αν και έληξε η πρώτη μου θητεία στη διδασκαλία, η δεύτερη σας επιβεβαιώνω ότι συνεχίζει και θα συνεχίσει όσο έχω πνοή.

Σε πρώτο πλάνο βοήθησαν πάρα πολλοί Έλληνες, φίλοι και γνώριμοι, συνάδελφοι στα Πανεπιστήμια και στη Μέση Εκπαίδευση εδώ στην Ελλάδα, στην Κύπρο και σε πολλές άλλες χώρες όπου είναι εγκατεστημένοι Έλληνες, μέχρι και την μακρινή Αυστραλία. Βοήθησαν επίσης πολύ περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσαν να φανταστούν οι ίδιοι πολλές γενιές φοιτητών, Έλληνες επίσης οι οποίοι με τον δικό τους τρόπο τίμησαν το ξένο Πανεπιστήμιο και τον ξένο ελληνιστή με την εμπιστοσύνη τους. Με κάνουν ιδιαίτερα περήφανο όσοι από τους πρώην φοιτητές και φοιτήτριές μου, απόφοιτοι του King’s College London, με τη σειρά τους διέπρεψαν και διαπρέπουν σε Eλληνικά Πανεπιστήμια και στην πολιτισμική ζωή εδώ στην Ελλάδα. Kαι χαίρομαι ιδιαίτερα που δύο από αυτούς είναι παρόντες εδώ σήμερα.

Θα ήθελα επίσης να μνημονεύσω δύο Ιδρύματα εδώ στην Αθήνα, τα οποία υποστήριξαν την επιστημονική μου δραστηριότητα σε εξαιρετικό βαθμό, όπως βοήθησαν και βοηθούν πάμπολλους ερευνητές, Έλληνες και ξένους. Πρόκειται για την Γεννάδιο Βιβλιοθήκη και την Βρετανική Σχολή Αθηνών. Και με τα δύο συνεργάζομαι συστηματικά από την δεκαετία του ΄70. Η Βρετανική Σχολή Αθηνών, για όσους δεν ξέρουν, αποτελεί Ανώτατο Ίδρυμα Ανώτατης Έρευνας σχετικά με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό από την ιστορική αρχαιότητα μέχρι και σήμερα και σε πολύ ευρύ φάσμα από τις Ανθρωπιστικές και Φυσικές Επιστήμες. Ευχαριστίες οφείλονται και στους τωρινούς αξιωματούχους των δύο Ιδρυμάτων, όπως και στους προκατόχους τους.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Kate Smith, πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας, μαζί με το προσωπικό της Πρεσβείας για τη φιλία της, τη φιλοξενία και τη συμπαράσταση στη σημερινή τελετή. Επιτρέψτε μου επίσης πριν τελειώσω, να εκφράσω δημόσια πόσα οφείλω στη σύζυγό μου και συνταξιδιώτισσα στο εφ’όρου ζωής ταξίδι στην Ελλάδα. Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ για την υπέρτατη τιμή που μου κάνετε σήμερα από τα βάθη της καρδιάς μου, από τα φυλλοκάρδια, που λέει και ο λόγιος του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού.-