Τ. ΜΑΡΚΟΥΪΖΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, προσπαθούμε όσο μπορούμε αισιόδοξα, μέσα στην κρίση, να σταματήσουμε την άλλη κρίση, που την ξέρετε – έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν σαν υπουργός – την κρίση μέσα στην κρίση των Ελλήνων, που οδηγεί στον θάνατο των ανθρώπων, στην αναπηρία, στην εξόντωση, στην δυστυχία και στην σπατάλη κοινωνικού χρήματος από τα τροχαία ατυχήματα. Παρακαλώ πολύ, όποια πίεση μπορείτε να εφαρμόσετε, να την εφαρμόσετε για να γλιτώσουμε ανθρώπους και τελευταίο το χρήμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ γιατί επιμένετε όλα αυτά τα χρόνια. Οφείλω να τονίσω ότι αυτή την πρωτοβουλία που έχετε πάρει χρόνια ολόκληρα – και που την ξέρω από τον καιρό που ήμουν Υπουργός Εσωτερικών με αρμοδιότητα και στο θέμα της Δημόσιας Τάξης – την στηρίζω και θα την στηρίξω. Γιατί είναι μια προσπάθεια, πρώτον, που προέρχεται από έναν άνθρωπο, ο οποίος εργάζεται εντελώς αφιλοκερδώς προς αυτήν την κατεύθυνση και που δείχνει το μέγεθος της κοινωνικής ευαισθησίας του. Δεύτερον, για την ουσία αυτής της προσπάθειας. Όπως είπατε πολύ σωστά, πρώτα πρώτα είναι ένα ζήτημα ανθρώπου. Αφορά την προστασία του ίδιου του ανθρώπου και συμβαδίζει με αυτό που η ίδια η πολιτιστική μας παράδοση και το Σύνταγμά μας επιβάλλουν. Δηλαδή να προστατεύσουμε την αξία του ανθρώπου και να του επιτρέπουμε να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του. Δευτερευόντως – και το τονίζω, δευτερευόντως, για να μην υπάρχει παρεξήγηση – είναι και ένα πολύ μεγάλο ζήτημα εθνικού συστήματος υγείας και εθνικής οικονομίας. Αλλά είναι δεύτερο αυτό το ζήτημα. Είναι απόρροια του πρώτου, για το οποίο αξίζει τον κόπο αυτή η προσπάθεια να ενισχυθεί. Δηλαδή να ευαισθητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός, αλλά και η ίδια η κοινωνία και να αντιληφθεί ότι η αυτοπροστασία της σε αυτόν τον τομέα είναι θέμα χρέους απέναντι στη συνείδηση κάθε ανθρώπου. Σας ευχαριστώ ξανά. Και επαναλαμβάνω πως θα κάνω ό,τι μπορώ, στο πλαίσιο του θεσμικού μου ρόλου, για να σας ενισχύσω και κυρίως για να ευαισθητοποιηθούν αυτοί που πρέπει να ευαισθητοποιηθούν.-