counter statistics

Σημεία αντιφώνησης του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Προκόπη Παυλόπουλου κατά την ανακήρυξή του ως επίτιμου δημότη του Δήμου Σύρου-Ερμούπολης

Κύριε Δήμαρχε,

Λόγω αυτονόητου θεσμικού χρέους, και προκειμένου ν’ αποδώσω ευκρινώς, ως οφείλω, την πραγματικότητα, θα επαναλάβω ότι η μεγάλη τιμή που μου περιποιείτε, ανακηρύσσοντάς με Επίτιμο Δημότη του Δήμου Σύρου-Ερμούπολης, δεν αφορά το πρόσωπό μου, αλλά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως πολιτειακό θεσμό. Αυτή η διευκρίνιση καθορίζει και το πώς πρέπει ν’ ανταποκριθώ εφεξής, αιρόμενος στο αντίστοιχο ύψος των περιστάσεων, στο ιστορικό βάρος ενός Δήμου με την λαμπρή, διαχρονική, πορεία και προοπτική που εκπροσωπεί, εντός και εκτός των συνόρων μας, η Σύρος.

I. Αποτελεί κοινό τόπο για τους ιστορικούς ότι η Σύρος, ιδίως μεταξύ 1830 και 1890, γνώρισε μιαν οικονομική, πολιτισμική και, γενικότερα, κοινωνική ακμή πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του τότε διαμορφούμενου σταδιακώς Ελληνικού Κράτους, και όχι μόνον. Ακμή, η οποία εκτός του ότι συμπυκνώνει την πρόοδο του Ελληνικού Κράτους από την σύστασή του και για διακόσια σχεδόν χρόνια, φέρει όλα τα χαρακτηριστικά μιας, θετικώς νοούμενης, κοινωνικοοικονομικής «έκρηξης». Και η οποία οδήγησε στην δόμηση ενός αστικού προτύπου, που πολλά θα μπορούσε –μάλλον θα έπρεπε- να διδάξει ως προς τις πραγματικές δυνατότητες εξέλιξης της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας γενικώς. Πράγμα το οποίο, δυστυχώς, δεν συνέβη. Πλην όμως η Σύρος, φυσικά μεσ’ από διακυμάνσεις που συνδέονται, αναποφεύκτως, με την γενικότερη ελληνική αλλά και διεθνή κοινωνικοοικονομική συγκυρία, εκπληρώνει πάντοτε, έναντι του Τόπου μας, το ιστορικό της χρέος. Κι όχι μόνον ως κιβωτός ιστορικής μνήμης και πολιτισμού, αλλά και ως πρότυπο αντοχής των κατοίκων της στις προκλήσεις του χρόνου και της αδήριτης συγκυρίας. Τούτο αποδεικνύει και η τρέχουσα συγκυρία, αφού η Σύρος, μέσα στην δίνη της βαθειάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Χώρα μας, ανθίσταται και αντέχει, υπερασπιζόμενη την παράδοσή της αλλά και διδάσκοντας με το παράδειγμά της.

II. Απ’ αυτήν την, λάμπουσα, ψηφίδα του απαράμιλλου μωσαϊκού του Αιγαίου, την Σύρο, συγκρατώ –γνωρίζοντας το μέγεθος της υποκειμενικής αυθαιρεσίας- την συμβολή της στον Πολιτισμό μας. Συμβολή, που μπορεί βεβαίως να εκπροσωπεί το παρελθόν της, όμως με τον ανυπέρβλητο δυναμισμό της συνιστά ακοίμητο φάρο για το μέλλον και τις δυνατότητες όχι μόνον της Σύρου αλλά του Λαού μας και του Έθνους μας. Πραγματικά, ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει ότι η οικιστική ιδιαιτερότητα της Σύρου, και ιδίως της Ερμούπολης, αποτελεί, κυριολεκτικώς, πραγματική «κοσμηματοθήκη» του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος της Χώρας μας. Το πολιτισμικό «πετράδι» της Σύρου, το Θέατρο Απόλλων, ήδη από το 1864, υπήρξε γέφυρα τέχνης μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης. Οι Συριανοί λόγιοι και λογοτέχνες, εκπρόσωποι του Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού, κόσμησαν και κοσμούν το Ελληνικό Πνεύμα κατά τις αρχετυπικές καταβολές του. Αψευδής μάρτυρας το έργο του Δημητρίου Βικέλα, του Εμμανουήλ Ροΐδη, του Γεωργίου Σουρή και, σήμερα, του Μάνου Ελευθερίου. Η αυθεντική μουσική του Μάρκου Βαμβακάρη εκφράζει με τρόπο μοναδικό την σύνδεση του καημού της Ανατολής με την ευαισθησία της Δύσης.

III. Από την Σύρο, υπόδειγμα δημιουργίας και πολιτισμού, εκπρόσωπο της λογικής του Ανθρωπισμού, οφείλουμε να εμπνευσθούμε σήμερα προκειμένου ν’ ανταποκριθούμε στις προκλήσεις του καιρού μας. Προκλήσεις με πολλαπλές ιδιαιτερότητες. Επιτρέψατέ μου ν’ αναδείξω τρεις απ’ αυτές:
– Μπορούμε και πρέπει να σταθούμε όρθιοι στην βαθιά κοινωνική και οικονομική κρίση που μαστίζει την Χώρα μας. Και να υπερασπισθούμε το μέλλον μας μέσα στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, διδάσκοντας τους Εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την αξία της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, που απορρέουν από τις αρχαιοελληνικές ρίζες μας και οι οποίες συνθέτουν βασικό πυλώνα του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος.
– Μπορούμε και πρέπει να σταθούμε πρωτοπόροι στην αντιμετώπιση της προσφυγικής τραγωδίας, που στοιχειώνει την συνείδηση της Ευρώπης, πείθοντας τους Εταίρους μας ότι: Σ’ αυτήν την τραγωδία οφείλουμε να θέσουμε τέλος, αναδεικνύοντας με την στάση μας τον Άνθρωπο και τον Ανθρωπισμό έναντι των προσφύγων πολέμου και την αποφασιστικότητά μας, αλλά και την προσήλωσή μας στην Ελευθερία, έναντι των τρομοκρατών, αυτών των αδίστακτων εγκληματιών.
– Μπορούμε και πρέπει να πείσουμε την γείτονα Τουρκία ότι αφενός επιζητούμε την ειρηνική συνύπαρξη μ’ αυτήν. Και, αφετέρου, στο χέρι της είναι να έχει ευρωπαϊκή προοπτική. Υπό τον απαράβατο όρο του σεβασμού του συνόλου του διεθνούς δικαίου, γραπτού κι εθιμικού, και την ειλικρινή εκ μέρους της εκπλήρωση της υποχρέωσης προσαρμογής της στο συνολικό ευρωπαϊκό θεσμικό και πολιτικό κεκτημένο, το οποίο έχει ως επίκεντρο τον σεβασμό του Κράτους Δικαίου και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Κύριε Δήμαρχε,

Παρακαλώ να δεχθείτε την διαβεβαίωσή μου ότι η τιμή που μου επιδαψιλεύσατε, μεσ’ από το ανέσπερο και ιλαρό φως των προαναφερθέντων διδαγμάτων τα οποία εμπνέει η Σύρος, μ’ εφοδιάζει με το αίσθημα χρέους αλλά και με την ευεργετική δύναμη που μου επιτρέπουν ν’ ασκήσω τα καθήκοντά μου όπως επιβάλλει το εκ της Ιστορίας μας και του θεσμικού μου ρόλου καθήκον