Γ.ΚΑΜΙΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, να σας ευχαριστήσω που με δέχεστε. Σε λίγες μέρες κλείνω πέντε χρόνια θητείας στον Δήμο Αθηναίων. Είναι πέντε χρόνια όπου βασικό μας μέλημα ήταν να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή στον Δήμο.
Ο Δήμος αυτή τη στιγμή στηρίζει 25.000 άτομα στην πόλη, μέσα από τις κοινωνικές δομές του, που παράλληλα, από την πρώτη στιγμή έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και αλλεπάλληλες κρίσεις. Η σημερινή κρίση είναι κρίση του Προσφυγικού και πάλι, του Μεταναστευτικού. Χωρίς, παρόλα αυτά, να παραμελούμε το γεγονός, ότι η Αθήνα, είναι μια πόλη του πολιτισμού. Είναι μια πόλη, που πρέπει να γίνει αυτόνομος τουριστικός προορισμός. Και καταβάλλουμε διαρκείς προσπάθειες σ’αυτό, και γενικότερα και στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, γιατί το ξέρουμε, ότι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η ανεργία, και δυστυχώς είναι ιδιαιτέρως αυξημένη στην Αθήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Δήμαρχε, ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου δίνετε να πω και τούτο: Η σημερινή συνάντησή μας συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και με την διπλή σας ιδιότητα, του Δημάρχου αλλά και του ακαδημαϊκού δασκάλου στο χώρο του Δημόσιου Δικαίου, θέλω να σας πω ότι είναι αυτονόητο πως η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία έχει ως πυλώνα στήριξης τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη σύγχρονη Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία είναι η συρρίκνωση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ιδίως των κοινωνικών δικαιωμάτων, τα οποία οφείλουμε να υπερασπισθούμε.
Ξέρω τις προσπάθειες που κάνει ο Δήμος σας. Ιδίως τις προσπάθειες που κάνει στο ζήτημα των μεταναστών και των προσφύγων. Αλλά εδώ, θέλω να τονίσω κάτι, δεδομένου και πρόκειται και εσείς να χειρισθείτε – και το χειρίζεσθε ήδη – το μεγάλο ζήτημα των παράνομων μεταναστών, που έμειναν στην Ελλάδα ύστερα από τα γεγονότα της Ειδομένης.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Βάση της μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο του 2008. Αυτό το Σύμφωνο μας δεσμεύει όλους: Και εμάς και τους Εταίρους μας. Αυτό το Σύμφωνο κάνει μια σημαντική διάκριση: Στην παράγραφο 4 καθορίζει το καθεστώς των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων πολέμου βεβαίως. Και στην παράγραφο 2 το ζήτημα των παράνομων οικονομικών μεταναστών. Σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες υπάρχει αυτή η αυξημένη αναγκαία προστασία που δείχνει και το επίπεδο του Πολιτισμού της Ευρώπης, ο οποίος κατάγεται από τον Ελληνικό Πολιτισμό. Και εκεί η Ελλάδα έκανε τα πάντα, έκανε το χρέος της, με βάση τον πολιτισμό της, την ιστορία της, τις διεθνείς υποχρεώσεις της, τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της. Το έκανε και το κάνει πέρα και πάνω από τις δυνάμεις της. Αντίθετα με άλλους εταίρους στην ΕΕ, οι οποίοι δεν έδειξαν την ίδια νοοτροπία, αποδεικνύοντας – δυστυχώς – ότι δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως στο πνεύμα της Ευρώπης.
Άλλο όμως αυτό το ζήτημα και άλλο το ζήτημα των παράνομων οικονομικών μεταναστών, το οποίο ρυθμίζεται από τις διατάξεις της 2ης παραγράφου. Εκεί, βεβαίως υπάρχει πάντοτε το ζήτημα προστασίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που τα σεβόμαστε και πρέπει να τα σεβασθούμε. Αλλά υπάρχει και η υποχρέωση οι παράνομοι μετανάστες να γυρίσουν στις χώρες από τις οποίες κατάγονται ή στις χώρες εκείνες από τις οποίες ξεκίνησαν για να έρθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω των ελληνικών συνόρων.
Εκεί, υπάρχουν υποχρεώσεις και των Εταίρων μας και της ίδιας της ΕΕ. Γιατί, αν ρίξει κανείς μια ματιά στις διατάξεις του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, θα παρατηρήσει ότι υπάρχουν συμφωνίες επανεισδοχής, η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να κάνει και εκείνη συμφωνίες επανεισδοχής. Γιατί άλλη η πίεση της ΕΕ και άλλη η πίεση κάθε κράτους-μέλους. Εκεί δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη μπροστά στο ότι οι παράνομοι μετανάστες πρέπει να γυρίσουν πάλι στην χώρα, τουλάχιστον, από την οποία ξεκίνησαν.
Και μιλώ ευθέως για την Τουρκία. Είναι γνωστό πώς έρχονται οι παράνομοι μετανάστες από την Τουρκία. Είναι γνωστό πως δεν υπάρχει κανενός είδους έλεγχος από την πλευρά των τουρκικών αρχών, οι οποίες δεν σέβονται τις υποχρεώσεις, τις οποίες έχουν. Εδώ, πρέπει οι Εταίροι μας να κινητοποιηθούν, αν μη τι άλλο για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Και σ’αυτό πρέπει να σας πω ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει καμία υποχώρηση. Θα σταθώ αρωγός στην προσπάθεια του Κράτους αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεδομένου ότι ο Δήμος Αθηναίων είναι εκείνος, που κατά καιρούς, και ιδίως σήμερα, αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα προβλήματα. Επισημαίνω ότι και στον τομέα αυτόν, ο σεβασμός των δικαιωμάτων των παράνομων μεταναστών είναι αρχή μας και την αρχή αυτή την τηρούμε. Αλλά πρέπει, επαναλαμβάνω, να λήξει αυτή η ιστορία, η οποία πλήττει την Δημοκρατία μας και τον Πολιτισμό μας. Γιατί, όπως ξέρετε, το δουλεμπόριο – και μιλάω ευθέως με όρους που είναι αυστηροί μεν αλλά απολύτως ανταποκρινόμενοι στην πραγματικότητα – το δουλεμπόριο δεν πρόκειται να γίνει ανεκτό από την Ευρώπη και από την Ελλάδα φυσικά.
Γ.ΚΑΜΙΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, συμφωνώ απολύτως με όλα όσα είπατε. Η διάκριση μεταξύ προσφύγων και αιτούντων άσυλο από τη μια πλευρά και παράτυπων μεταναστών από την άλλη είναι απολύτως εύστοχη και επιβάλλει διαφορετικού είδους προσπάθειες. Και σε εμάς και στην Ε.Ε.
Από τότε που ανέλαβα για πρώτη φορά στην πρώτη θητεία μου τον Ιανουάριο του 2011 ήδη αντιλήφθηκα το πρόβλημα που δημιουργούσε στην πόλη η αθρόα ύπαρξη ανθρώπων παράτυπων μεταναστών, οι οποίοι δεν είχαν και αντικείμενο εργασίας. Αυτό υποβάθμισε την πόλη σε τρομακτικό βαθμό. Και γι’αυτό συμφωνώ απόλυτα με αυτά που είπατε. Και αυτό λέω και εγώ τόσο καιρό: Ότι σεβόμενοι τα δικαιώματα που απορρέουν από την αρχή της ανθρώπινης αξίας, πρέπει κατά τα λοιπά όμως και η Ευρώπη να μας βοηθήσει, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να επαναπατριστούν στις πατρίδες τους γιατί εδώ ο προορισμός στον οποίο έχουν έρθει να βρουν δουλειά είναι αδύνατον αυτή τη στιγμή να εκπληρωθεί αυτός ο σκοπός, γιατί βλέπουν ότι ακόμα και για τους ίδιους τους Έλληνες αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα.-
