Μακαριότατε, Άγιοι Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι,

Αποφεύγω τις πολλές προσφωνήσεις, και γιατί έγιναν προηγουμένως αλλά και γιατί σε τέτοιες στιγμές δεν νομίζω ότι έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού προέχει ο σκοπός για τον οποίο βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Προσωπικώς -κάνοντας ένα είδος ομολογίας ψυχής- θέλω να τονίσω ότι βρίσκομαι εδώ, εκ μέρους της Πολιτείας, για να εκπληρώσω οφειλόμενο χρέος απέναντι στους «Εργάτες του Λόγου του Θεού». Διότι πρέπει να γνωρίζουμε όλοι -και αυτό δεν είναι θέμα Πίστης, αφορά τον Άνθρωπο, αφορά τον Πολιτισμό μας, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας- ότι η Βίβλος είναι ένα πραγματικό καταπίστευμα Πνεύματος. Ένα καταπίστευμα, το οποίο είναι συνδημιουργία του Θεού και του Ανθρώπου, και περικλείει αποστάγματα πολύτιμα που ξεκινούν από την Προσευχή, φθάνουν στην Λογοτεχνία με κορύφωση την Ποίηση και, τέλος, συντίθενται σ’ αυτό που θα λέγαμε ο «Λόγος»: Ό,τι τελειότερο μπορεί να συλλάβει ο Άνθρωπος, πάντοτε βεβαίως εφόσον του το επιτρέπουν οι δυνάμεις του και η Δύναμις που υπάρχει πάνω απ’ αυτόν. Άλλωστε, η ίδια η Βίβλος αποδεικνύει από τα κείμενά της ότι είναι μια διαχρονική συνέχεια. Συνέχεια η οποία έχει ως στόχο ν΄ αναδείξει τι σημαίνει ο Λόγος του Θεού, πόσο χρήσιμος είναι για τον Άνθρωπο και, το τονίζω για μια ακόμη φορά, για πιστεύοντες και για μη πιστεύοντες. Αυτή είναι ακριβώς η αξία της.

Τούτο φαίνεται και μέσα από την Καινή Διαθήκη, μέσα από δύο ευαγγελικές περικοπές, τις οποίες επιλέγω εντελώς πρόχειρα γιατί σας είναι τόσο γνωστές: Η μία είναι το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον όπως αρχίζει: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος͵ καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν͵ καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος». Είναι τμήμα της Καινής Διαθήκης ή είναι η πεμπτουσία της Βίβλου στο σύνολό της; Και ύστερα, αναφέρομαι στην ομολογία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, η οποία είναι συγκλονιστική ως προς τις διαστάσεις της και την αλήθειά της: «οὐκ ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον, ἀλλὰ πληρῶσαι». Αυτά πρέπει να ενστερνιζόμαστε ιδίως σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, και γι΄ αυτό βρίσκομαι σήμερα εδώ. Για να σας πω, ότι η Βίβλος δεν είναι θέμα Πιστών -είναι η τρίτη φορά που το λέω σήμερα- είναι θέμα το οποίο αφορά τον Άνθρωπο, τον Πολιτισμό μας. Είναι Κείμενο, το οποίο υπερβαίνει τα λόγια, μέσα από τα οποία εκφράζεται. Και πρέπει να είναι, για όλους εμάς, και η βάση του διαλόγου των Πολιτισμών, τον οποίο πρέπει να φέρουμε σε πέρας. Είναι ανάγκη να συνεχισθεί ο διάλογος των Πολιτισμών. Είναι το μόνο μέσο, για να εγκατασταθεί στον κόσμο η Ειρήνη, η οποία έχει χαθεί, η Αλληλεγγύη μεταξύ των Ανθρώπων.

Τι καλύτερο από την Βίβλο, για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε αυτό τον Διάλογο των Πολιτισμών. Πόσες αλήθειες περικλείει, που δείχνουν ότι ανάμεσα στους Ανθρώπους -και στις διαφορές των θρησκειών- υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα που μας ενώνουν από εκείνα που μας χωρίζουν. Αρκεί να θεωρήσουμε για τον Εαυτό μας ότι έχουμε φθάσει σ΄αυτό τον Κόσμο για να εκπληρώσουμε μια συγκεκριμένη αποστολή, που δεν είναι άλλη από το να γίνουμε Εικόνα και Ομοίωση του Δημιουργού μας. Μόνο που ο Δημιουργός -για οποιονδήποτε Άνθρωπο, ο όποιος Δημιουργός- είναι εκείνος ο οποίος δεν θα ήθελε ποτέ τον Άνθρωπο, υφ΄οιανδήποτε εκδοχή, να πολεμάει τον Συνάνθρωπό του. Θα τον ήθελε και εκείνον έναν μικρό δημιουργό, ο οποίος -με την σειρά του- φτιάχνει την συνέχεια πάνω σ΄ αυτόν τον μικρό –αν δεις κανείς το Σύμπαν- Πλανήτη. Εδώ ακριβώς μπορεί να καταλάβει και το πόσο μικρός είναι ο Άνθρωπος, αλλά και πόσο μεγάλος ταυτόχρονα, όταν πιστεύει στον Δημιουργό του, όταν προσπαθεί να του μοιάσει.

Συγχαρητήρια θερμά. Και να ξέρετε ότι και σήμερα -και για πάντα- η Προεδρία της Δημοκρατίας, όποιος κι αν είναι ο ένοικός της, θα βρίσκεται κοντά σ΄ αυτό το έργο το οποίο υπερβαίνει και την Χώρα μας και, βεβαίως, το Πιστεύω του καθενός.