ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να ρωτήσω τους δύο Προέδρους, επειδή αναλυτικά αναφερθήκατε στην ομαλή, στην εξαίρετη εξέλιξη της συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες, που όμως υπάρχει σε μία αποσταθεροποιημένη γενικώς περιοχή και σε μία συγκυρία, η οποία είναι πολύ δύσκολη και έχει δημιουργήσει προβλήματα στις διμερείς σχέσεις ανάμεσα σε χώρες που δεν είχαν προβλήματα στο παρελθόν. Θα ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω ποιες θεωρείτε ότι πρέπει να είναι οι προτεραιότητες που πρέπει να βάλουν οι χώρες της περιοχής, ώστε να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που έχουν προκύψει από την συγκυρία, και να εξελίξουν τις σχέσεις τους σε ένα ομαλό επίπεδο όπως είναι οι ελληνο-βουλγαρικές σχέσεις.
Π.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω πολλά να προσθέσω σ’αυτά που είπε ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. Προσπαθώ να τα κωδικοποιήσω. Τι λέμε στους γείτονες μας οι οποίοι μάλιστα θέλουν να συνυπάρξουν μαζί μας, αλλά επιπλέον θέλουν να έχουν και ευρωπαϊκή προοπτική. Για να έχεις ευρωπαϊκή προοπτική, θα πρέπει οπωσδήποτε να αποδείξεις ότι ενστερνίζεσαι τις αρχές και τις αξίες της Ευρώπης. Η Ευρώπη δεν είναι μια απλή συμμαχία. Δεν είναι μόνον μια οικονομική συνεργασία. Η Ευρώπη είναι ένα παγκόσμιο όραμα. Καμία άλλη συμμαχία μέχρι σήμερα, καμία άλλη κρατική οντότητα εν εξελίξει δεν μπόρεσε να εκφράσει, όσο η Ευρώπη, αυτά τα βασικά συστατικά του σύγχρονου Δυτικού πολιτισμού, που είναι η Δημοκρατία και ο Άνθρωπος.
Όταν λοιπόν θέλεις να έχεις ευρωπαϊκή προοπτική, πρέπει να σέβεσαι αυτές τις αρχές. Να σέβεσαι βεβαίως το ευρωπαϊκό θεσμικό και πολιτικό κεκτημένο, να σέβεσαι το σύνολο του διεθνούς δικαίου και ιδίως την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις αρχές, πάνω στις οποίες στηρίζεται η προστασία των δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το τονίζω σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου όχι αλα καρτ. Το Διεθνές Δίκαιο είναι ενιαίο. Είναι το Γραπτό, είναι το Εθιμικό, στο οποίο περιλαμβάνονται και οι γενικώς παραδεδεγμένες αρχές του Διεθνούς Δικαίου όπως έχουν κυρίως διατυπωθεί μέσα από την Νομολογία του Δικαστηρίου της Χάγης. Άρα λοιπόν λέμε π.χ. στην γειτονική FYROM, την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Βεβαίως και έχει ευρωπαϊκή προοπτική, βεβαίως και έχει προοπτική εντός ΝΑΤΟ. Αλλά πρέπει προηγουμένως να σεβαστεί ορισμένα πράγματα, σε ό,τι αφορά την Δημοκρατία, σε ότι αφορά τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Και επιτέλους, τα πολιτισμένα κράτη σέβονται την ιστορία τους. Δεν είναι δυνατόν να είσαι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά να μετέρχεσαι το ευτελές επάγγελμα του παραχαράκτη ή του κιβδηλοποιού της ιστορίας. Και δεν είναι αντιπαράθεση. Είναι καλή συμβίωση.
Το ίδιο με την Τουρκία. Εμείς είμαστε οι πρώτοι που θέλουμε πραγματικά η Τουρκία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρκεί να το θέλει και η Τουρκία. Και να το πει ότι το θέλει, και να το πράξει. Αυτό σημαίνει ότι πρώτον σέβεσαι το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σέβεσαι τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σέβεσαι το Κράτος Δικαίου σέβεσαι στο Διεθνές Δίκαιο στο σύνολό του, όπως είπα προηγουμένως. Σέβεσαι, αφού μιλάμε για ευρωπαϊκό δίκαιο, τι σημαίνουν πλέον ευρωπαϊκά σύνορα.
Κύριε Πρόεδρε, αυτό νομίζω πρέπει να το τονίσουμε και η Ελλάδα με τη Βουλγαρία είναι σε θέση να το τονίσουν εμφατικά: Μετά το Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο, τον Οκτώβριο του 2008, η Ευρώπη έχει σύνορα. Και τα σύνορα είναι τα σύνορα των Κρατών-Μελών όπως ορίζονται κυριάρχως από τα Κράτη-Μέλη. Άρα όπως ορίζουν η Βουλγαρία τα σύνορά της και η Ελλάδα τα σύνορά της, αυτά είναι τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά τα σύνορα πρέπει να τα σεβαστεί π.χ. η Τουρκία. Από αυτά τα σύνορα και τον τρόπο διευθέτησης προκύπτουν και άλλα ζητήματα σχετικά με το θέμα της υφαλοκρηπίδας, σχετικά με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Δεν είναι δυνατόν να έχεις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες, αλλά από την άλλη πλευρά να σκέφτεσαι ότι δεν θα σε δεσμεύει κανένας κανόνας, αλλά απλά και μόνο η αίσθηση ότι μπορεί να χτίσεις αυτοκρατορίες.
Το τόνισα και κατ΄ ιδίαν, κύριε Πρόεδρε, το επαναλαμβάνω και δημόσια. Στην εποχή μας με τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας, στην εποχή μας, την εποχή μιας τεχνολογίας η οποία το επιτρέπει, δεν υπάρχουν κατά βάθος μεγάλες και μικρές δυνάμεις με βάση την ισχύ. Υπάρχουν μεγάλες και μικρές φιλίες. Υπάρχουν μεγάλα Έθνη αλλά είναι τα μεγαλόψυχα Έθνη. Όχι τα μικρόψυχα, εκείνα δηλαδή τα οποία σκέφτονται με όρους ισχύος, αλλά όχι με όρους Δικαίου. Ακριβώς επειδή τα πιστεύουμε από κοινού αυτά τα πράγματα, γι’αυτό η φιλία μας όλα αυτά τα χρόνια είναι στέρεη, παραγωγική. Και να είστε βέβαιοι ότι αυτή η φιλία θα αποδώσει ακόμη περισσότερο στο μέλλον.-
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θέλω να ρωτήσω , διότι το προσφυγικό έχει και τις πολύ σοβαρές οικονομικές διαστάσεις του, καθώς η Ελλάδα έχει δαπανήσει πάνω από 1 δις ευρώ φέτος προσπαθώντας να το αντιμετωπίσει, από τη χώρα έχουν περάσει πάνω από 760.000 πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ η Βουλγαρία αντιμετωπίζει επίσης σοβαρές προκλήσεις όσον αφορά το θέμα αυτό, εάν έχετε ζητήσει ή θα ζητήσετε πιο σοβαρή οικονομική στήριξη, επειδή μέχρι στιγμής η Ελλάδα έχει λάβει περίπου 100 εκατ. ευρώ για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Επίσης, κ. Παυλόπουλε, αναφέρατε το Κυπριακό, θεωρείτε ότι μια ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα αποτελέσει λύση για το προσφυγικό, χωρίς να επιλυθούν τα θέματα σχετικά με την Κύπρο και την αποκλειστική οικονομική ζώνη στη Μεσόγειο;
Π.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Και πάλι δεν έχω πολλά να προσθέσω σ’αυτά που είπε ο κύριος Πρόεδρος. Σας είπα ότι υπάρχει απόλυτη ταύτιση απόψεων. Θα κωδικοποιήσω τα εξής: Ερωτήσατε εάν θα ζητήσουμε περισσότερα μέσα για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού. Δεν μπορώ να το αποκλείσω γιατί η πορεία θα το δείξει. Θέλω όμως να δείξω το εξής. Για εμάς τους Έλληνες, όπως και για τον Βουλγαρικό Λαό, το Προσφυγικό δεν είναι θέμα χρημάτων. Είναι θέμα αρχών. Υπερασπιζόμενοι τον Άνθρωπο, επειδή έτσι είναι ο Πολιτισμός μας και η Δημοκρατία μας, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους πρόσφυγες ως ανθρώπους. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται αλληλεγγύη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η αλληλεγγύη δεν είναι πάντα οικονομική αλληλεγγύη, είναι αλληλεγγύη στην πράξη.
Δεν είναι νοητό να υπάρχουν Κράτη, στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία έχουν φοβικά σύνδρομα. Κράτη τα οποία λένε, ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού το θέμα αυτό. Κράτη τα οποία έρχονται και λένε ότι η Ελλάδα δεν φυλάσσει καλά τα σύνορά της. Ποια είναι η απαίτησή τους δηλαδή; Γιατί μιλάμε για θαλάσσια σύνορα. Όταν έρχονται οι πρόσφυγες, όπως έρχονται και μάλιστα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο από την πλευρά της Τουρκίας, και μάλιστα δυστυχώς με συνεργασία των διακινητών με τουρκικές αρχές, πράγμα το οποίο επιβαρύνει πάρα πολύ την θέση της Τουρκίας. Δηλαδή, η Ελλάδα τι έπρεπε να κάνει για να φυλάξει τα σύνορά της που είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Να εγκαταλείψει τους ανθρώπους στην τύχη τους; Να τους αφήσει να πνιγούν; Λέμε ευθέως όχι. Η Ελλάδα και η Βουλγαρία δεν πρόκειται να αφήσουν την Μεσόγειο να γίνει από Βασίλειο του Απόλλωνα και του Φωτός σε Βασίλειο του Πλούτωνα. Δεν πρόκειται ποτέ, να γίνει το Αιγαίο χώρος όπου θα ζούμε την τραγωδία πτωμάτων αθώων παιδιών. Εμείς θα υπερασπιστούμε τον Άνθρωπο. Και πρέπει να το καταλάβουν και ορισμένοι Εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εταίροι, οι οποίοι θεωρούν ότι δεν είναι στο κέντρο βάρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο Άνθρωπος, αλλά το κέντρο βάρους είναι το ευρώ, και ότι όλα αποτιμώνται σε ευρώ, δεν έχουν θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το τονίζω: Αυτοί που έχουν θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτοί που υπερασπίζονται τον Άνθρωπο και την Δημοκρατία, με βάση τις αρχές του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Άρα λοιπόν δεν ζητάμε, ούτε εμείς ούτε η Βουλγαρία, περισσότερα μέσα τόσο πολύ. Ίσως να τα χρειαστούμε γιατί παραδείγματος χάρη ξέρετε τι κρίση αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα και τι τεράστια προβλήματα. Αλλά δεν είναι αυτή η πρώτη μας απαίτηση. Η πρώτη μας απαίτηση απέναντι στους Εταίρους μας είναι αλληλεγγύη στο να υπερασπιστούμε τον Άνθρωπο και την Δημοκρατία στο όνομα των προσφύγων. Δεν τους καλέσαμε εμείς, ήρθαν από έναν άδικο πόλεμο, στον οποίο, δυστυχώς, η Διεθνής Κοινότητα έδειξε αρχικώς μία απίστευτη αδιαφορία, που την πληρώνουν όλοι αυτή την στιγμή μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα.
Και στο θέμα της Κύπρου: Είναι αυτονόητο ότι όταν οριστικοποιηθεί η επίλυση του Κυπριακού μέσα –το τονίζω- από την επανένωση των δύο τμημάτων – και να προσθέσω εδώ ότι είναι αδιανόητο να ανέχεται η Ευρώπη, τόσα χρόνια μετά, χώρα του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, να τελεί υπό κατοχή – όταν λοιπόν μετά από επανένωση δημιουργηθεί το Κυπριακό Κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία με βάση το ευρωπαϊκό κεκτημένο, τότε από εκεί και πέρα -το τονίζω- η Κύπρος θα έχει και σύνορα και υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Αυτά πρέπει να τα σεβαστεί η Τουρκία, είναι αυτονόητο. Γιατί βεβαίως, μόνον έτσι μπορεί να έχει και εκείνη ευρωπαϊκό μέλλον. Οιοδήποτε ευρωπαϊκό μέλλον. Η Τουρκία δίνει εξετάσεις, και εις ό,τι αφορά την Ελλάδα και εις ό,τι αφορά την Κύπρο, απέναντι στην Ευρώπη. Και το επαναλαμβάνω: Δεν είναι στοιχεία αντιπαράθεσης αυτά που λέω. Είναι καλοί λογαριασμοί. Γιατί με την Βουλγαρία π.χ. επειδή έχουμε καλούς λογαριασμούς είμαστε και καλοί φίλοι; Γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει και με άλλες χώρες όπως είναι η Τουρκία, όπως είναι η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας; Θυμάστε στο παρελθόν τι προέκυψε και τι υπήρχε μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. Γιατί όλα αυτά παρακάμφθηκαν; Ακριβώς γιατί έχουμε καταλάβει οι δύο Λαοί και οι ηγεσίες τους ότι εκείνα που μας ενώνουν απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι πολύ περισσότερα από εκείνα από τα οποία μας χωρίζουν. Γι’αυτό είπα και επαναλαμβάνω, ότι μπορούμε μέσα από την συνεργασία αυτή να δώσουμε καλά μαθήματα, ή το καλό παράδειγμα καλύτερα, κύριε Πρόεδρε, και στους γείτονες και φίλους μας και – εύχομαι και ελπίζω – μελλοντικούς Εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.-
