Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο τιμά την μνήμη του Φώτη Κόντογλου, μ’ αφετηρία την παρέλευση μισού αιώνα από τότε που παρέδωσε το πνεύμα στον Δημιουργό του. Χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση, αντί ν’ αναφερθώ στον θάνατό του, γιατί εκείνο που παραδίδει τον Φώτη Κόντογλου στην όποια αιωνιότητα αρμόζει στον Άνθρωπο είναι το πνεύμα του. Ένα πνεύμα που συντίθεται από τον χρωστήρα και την γραφίδα του.

Είναι ακριβώς αυτό το πνεύμα, το οποίο κατατάσσει τον Φώτη Κόντογλου στην χορεία των αυθεντικών εκφραστών του Ελληνικού Πνεύματος, από τις αρχετυπικές του καταβολές ως τις μέρες μας. Και για να γίνω σαφέστερος: Το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα επιβίωσε διαχρονικώς μεσ’ από την θεσμική «γέφυρα» της Ρώμης και, στην συνέχεια, μεσ’ από τον Ορθόδοξο «ναό» του Βυζαντίου, όπως τον θεμελίωσαν και τον συντήρησαν, ακόμη και ύστερα από την πτώση της Κωνσταντινούπολης, οι λόγιοι του Γένους.

Γνήσιος απόγονός τους, και με τον χρωστήρα του και με την γραφίδα του καθώς προείπα, είναι και ο Φώτης Κόντογλου. Σήμερα τιμάμε την μνήμη του. Αλλ’ αυτό δεν αρκεί. Οφείλουμε να διδασκόμαστε αενάως απ’ αυτήν, προκειμένου να υπερασπισθούμε στο ακέραιο, ιδίως στους ταραγμένους καιρούς μας, τα Ιερά και τα Όσια του Λαού μας και του Έθνους μας.