Πανοσιολογιώτατε εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κυρία Υπουργέ, κύριε Πρύτανη, κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι, επιτρέψατέ μου ν’ απευθυνθώ έτσι σ’ εσάς, γιατί γνωρίζετε πώς αισθάνομαι κάθε φορά που βρίσκομαι στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αυτό που ήταν, είναι και παραμένει για μένα, “alma mater” κυριολεκτικώς, ανεξάρτητα από τους δρόμους τους οποίους διασχίζω στην πορεία της ζωής μου.
Καθένας γνωρίζει ότι το Μουσείο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης αποτελεί ένα πραγματικό πολιτισμικό «κόσμημα» του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της «παλαίφατης» Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εμμένω στον όρο «παλαίφατης». Και εσείς, Φιλόλογοι και Φιλόσοφοι, αντιλαμβάνεσθε τι θέλω να πω. Η ιστορία της Φιλοσοφικής Σχολής είναι η ίδια η Ιστορία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Και αυτό σας το λέει ένας Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τούτο λοιπόν, αυτό το Μουσείο, σε αυτό το Τμήμα, αποκτά τέτοια διάσταση γιατί εκπέμπει όλο το Πνεύμα και τον Πολιτισμό τον οποίο οφείλει να μεταλαμπαδεύει η Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εδώ χτυπάει η Πολιτιστική «καρδιά» της Φιλοσοφικής Σχολής. Γι’ αυτό και αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία αυτή η μεγάλη δωρεά της οικογένειας Μαρτίνου. Δωρεά, η οποία αφορά όλα αυτά τα αντικείμενα – ίσως η μεγαλύτερη δωρεά Πολιτισμού που έχει γίνει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τα τελευταία χρόνια – όπως επίσης και τον τρόπο που εκτίθενται. Γιατί δεν είναι μόνο το ζήτημα του πώς δωρίζουμε κάτι, αλλά πώς διασφαλίζουμε να εκτίθενται εκείνα που δωρίζουμε με τρόπο ώστε να εκπληρώνουν την αποστολή τους.
Οφείλω να ευχαριστήσω θερμώς, για μιαν ακόμη φορά, την οικογένεια Μαρτίνου: Την Ελένη, την Μαρίνα, τον Θανάση, φίλους αγαπημένους χρόνια. Σας το έχω πει και άλλοτε, αγαπημένοι φίλοι, ότι συνεχίζετε με τον τρόπο αυτό – και μάλιστα στο πεδίο του Πολιτισμού μας που τόσο έχουμε ανάγκη σ’αυτή την Χώρα, γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας κληρονομιά – την παράδοση των Μεγάλων Ευεργετών. Και μην ξεχνάμε ότι η παράδοση των Μεγάλων Ευεργετών είναι εκείνη η οποία στήριξε το Νεώτερο Ελληνικό Κράτος από τις αρχές του ως τώρα, σε δύσκολες στιγμές. Ήταν αυτή η νοοτροπία της δωρεάς η οποία βοήθησε την Ελλάδα, κάθε φορά που είχε δυσκολίες, να στηρίζεται στα πόδια της. Αδιάλειπτη η προσφορά σας, όπως είπα. Τούτη την φορά στο πεδίο του Πολιτισμού, σ’ένα χώρο Πολιτισμού, σε μια εστία Πολιτισμού και Παιδείας, όπως είναι η Φιλοσοφική Σχολή και όπως είναι, βεβαίως, το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας.
Ξανά σας ευχαριστούμε, σας ευχαριστώ προσωπικώς και εύχομαι – και αυτή είναι η κυριότερη προσδοκία – να βρείτε μιμητές. Γιατί το δικό σας παράδειγμα είναι ένα υπόδειγμα του πώς πρέπει να αισθάνεται ο Έλληνας, όταν είναι Έλληνας στην ψυχή του, πώς πρέπει να αισθάνεται ο Έλληνας όταν συμπεριφέρεται ως Πολίτης, με όλη την σημασία της λέξης.-
Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ