Κύριε Δήμαρχε,

Αισθάνομαι και συναισθάνομαι στο ακέραιο την μεγάλη τιμή που μου περιποιεί –αλλά και το αντίστοιχο χρέος το οποίο συνεπάγεται για μένα υπό την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας- η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας να με ανακηρύξει Επίτιμο Δημότη του. Τα λόγια είναι φτωχά προκειμένου ν’ αποδώσουν δεόντως αφενός τις ευχαριστίες μου και την συγκίνησή μου γι’ αυτήν την ύψιστη τιμή και, αφετέρου, την απαράμιλλη ιστορική διαδρομή του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας και της παγκόσμιας, εκτυφλωτικής, ακτινοβολίας του ανά τους αιώνες. Ας μου επιτραπεί λοιπόν, αντί άλλου τινός, να προσφέρω μόνον ένα ταπεινό αντίδωρο, φτιαγμένο από το ζυμάρι των συμβολισμών του φωτός που εκπέμπει η Φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016.

I. Στην ιερή γη της Αρχαίας Ολυμπίας, στη γη όπου το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα γέννησε το αειθαλές Ολυμπιακό Πνεύμα και τα διαχρονικώς αναλλοίωτα Ιδεώδη του, θ’ ανάψει σε λίγο η Ολυμπιακή Φλόγα. Με χιλιάδες σύγχρονες φρυκτωρίες, που συμβολίζει κάθε δρομέας και κάθε δάδα, θα φθάσει στον τελικό προορισμό της, το Ρίο ντε Τζανέιρο.

II. Τα συστατικά της Ολυμπιακής Φλόγας, όπως τα διαμόρφωσε το Ολυμπιακό Πνεύμα, πρέπει να μείνουν –και θα μείνουν- αυθεντικά σ’ όλο αυτό το μεγάλο ταξίδι, και όχι μόνον. Το επιβάλλει, ούτως ή άλλως, ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων και η όλη ιστορική πορεία τους. Το επιβάλλει όμως, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά τουλάχιστον για τις τελευταίες πολλές δεκαετίες, η συγκυρία. Και για να γίνω σαφέστερος:
III. Το 2016 βρίσκει την Ανθρωπότητα αντιμέτωπη με δύο, εξαιρετικά απειλητικά, «βαρομετρικά χαμηλά».

Α. Πρώτον, αυτό της γενικευμένης ανά την Υφήλιο βαθειάς οικονομικής κρίσης, η οποία μετατρέπεται ραγδαίως σε βαθειά κοινωνική κρίση, διευρύνοντας με γεωμετρική πρόοδο τις ανισότητες και θίγοντας τον πυρήνα του κοινωνικού κράτους δικαίου.

Β. Και, δεύτερον, εκείνο της προσφυγικής κρίσης, η οποία παίρνει διαστάσεις πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης. Και μπορεί βεβαίως η κρίση αυτή ν’ αφορά, προς το παρόν, την Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, πλην όμως ο αντίκτυπός της και οι διαβρωτικές της προοπτικές παγκοσμιοποιούνται, θέτοντας έτσι την Ανθρωπότητα προ των ευθυνών της ως προς την υπεράσπιση της μονάδας μέτρησης του μέλλοντός της και του προορισμού της, τον Άνθρωπο.

IV. Υπό τα δεδομένα αυτά, η Ολυμπιακή Φλόγα των Αγώνων του 2016 αποκτά έναν διπλό, βαρυσήμαντο, συμβολισμό:

Α. Κατά πρώτο λόγο, το ανέσπερο φως της πρέπει να λάμψει σαν ήλιος Ειρήνης, ο οποίος θα διαλύσει το βαρύ σκοτάδι του πολέμου και της νέας βαρβαρότητας που ξεπηδάει από τα ματωμένα σπλάχνα του με την μορφή μιας τρομοκρατίας η οποία επιχειρεί ν’ αναβιώσει τον ζοφερό εφιάλτη των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας. Τρομοκρατίας η οποία, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, έχει ως στόχο τον ίδιο τον Πολιτισμό, την ίδια την Δημοκρατία.

Β. Και, κατά δεύτερο λόγο, η Ολυμπιακή Φλόγα, κυρίως αυτή την κρίσιμη περίοδο, πρέπει να γίνει, σε παγκόσμια κλίμακα, το καθαρτήριο πυρ της συλλογικής συνείδησης κάθε πολιτισμένου λαού, υπενθυμίζοντάς του την ιστορική του ευθύνη ως προς το απαράγραπτο χρέος να υπερασπισθεί τον Άνθρωπο, την αξία του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του σε κάθε πεδίο, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό, υπό όρους ανυπόκριτης Αλληλεγγύης και αναλογικής Δικαιοσύνης.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η Ολυμπιακή Φλόγα, περ’ από τις αρχετυπικές της αρχές και αξίες, ιδίως του «ευ αγωνίζεσθαι» και του «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων», ουσιαστικώς θα μεταφέρει σ’ ολόκληρη την Ανθρωπότητα και το θεμελιώδες, αθάνατο, πρόταγμα του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, όπως το συμπυκνώνει στο διηνεκές η ρήση του Πρωταγόρα: «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».

Σας ευχαριστώ και πάλι θερμώς.