Από την τελετή Επίδοσης του Παράσημου του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Προκόπιο Παυλόπουλο στον κ.Κώστα Γεωργουσόπουλο

Κύριε Γεωργουσόπουλε,

Σας επιδίδω το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής σε αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς σας στα Ελληνικά Γράμματα εν γένει και, κυρίως, στο λογοτεχνικό πεδίο του Θεάτρου, υφ’ όλες του τις επόψεις.

Το έργο σας επιτρέπει -και κυριολεκτώ- να θεωρείσθε πλέον ένας πραγματικός «Μύστης» του Θεάτρου, από τις απαρχές του και τις ρίζες του ως τις μέρες μας. Ιδίως δε «Μύστης» του Αρχαίου Δράματος, στο οποίο έχετε εντρυφήσει με τρόπο υποδειγματικό. Έτσι ώστε έχετε αποδείξει και την μεγάλη αλήθεια ότι το Θέατρο -τουλάχιστον εκείνο που υπηρετεί την κατά τον προορισμό του αποστολή του- έχει και θα έχει, στο διηνεκές, τις ρίζες του στο Αρχαίο Δράμα και, για την ακρίβεια, στην Αρχαία Τραγωδία.

Πρωτίστως δε έχετε αναδείξει την αλήθεια ότι, με αφετηρία την Αρχαία Τραγωδία, το Θέατρο και η Λογοτεχνία συνδέονται αρρήκτως, με την έννοια ότι αφενός μέσω του Θεάτρου η Λογοτεχνία βρέθηκε «επί σκηνής» για να εκπέμπει τα μηνύματά της. Και, αφετέρου, μέσω της Λογοτεχνίας το Θέατρο καταξιώθηκε ως πνευματική «Εστία», η οποία συμβάλλει τα μέγιστα στην υπεράσπιση της αξίας του Ανθρώπου.

Κ.ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τέτοιες μέρες ακριβώς, παραμονές των Χριστουγέννων, πριν από πολλά χρόνια συναντούσα έναν νέο καθηγητή του Πανεπιστημίου στο βιβλιοπωλείο της Εστίας να μελετούμε και να «πασπατεύουμε» τις καινούριες εκδόσεις. Αυτή ήταν η πρώτη μας επαφή, όπως και εκείνα τα αξέχαστα πρωινά, εκεί σε μια φωλιά πνευματική που ήταν τα γραφεία της Καραϊτίδου στο βάθος του βιβλιοπωλείου της Εστίας, μαζί με πάρα πολλές σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων. Για μένα αυτή είναι η αμπάριζα της ζωής μου. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα κολακευτικά σας λόγια. Οφείλω πάρα πολλά πράγματα στους δασκάλους μου, και στους πανεπιστημιακούς δασκάλους όπως τον Μαρινάτο, τον Ορλάνδο και τον Ζακυνθινό και τον δάσκαλο στο θέατρο τον μεγάλο Δημήτρη Ροντίρη και τον ιστορικό του θεάτρου Γιάννη Σιδέρη. Αυτές είναι οι ρίζες μου. Πάνω από όλα όμως οφείλω να μνημονεύσω τον φιλόλογο πατέρα μου, ο οποίος η μόνη προίκα που μου έδωσε ήταν μια σημαντική βιβλιοθήκη. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή αυτή και πρέπει να ομολογήσω ότι είναι μεγαλύτερη αυτή η τιμή που γίνεται από τα χέρια σας.